chwiać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... fartuchu.
- Niechże będzie i bez "de"... byle dużo!
Olejna lampa chwiała się pod sufitem. Byli w tej salce sami, więc rozmowa... - ... lampę na werandzie,
już północ, no! nie bądź głupi!''
A chwiałem się na nogach jak flaszka na okręcie,
bo mnie zapach... - ... kuliste i kanciaste, niby zadry i sople kolące. Wszystko to chwiało się i zwisało elastycznie na nitkach czy na gumkach, ciążyło...
- ... prawdy płomiennej czerwieni, pięknej
i bezużytecznej. A pod ich naporem chwiało się i padało to, co ceglane i podpiwniczone.
Przez całą...
- ... same kamienie i droga prosto w niebo. Raz po raz chwiało się jeszcze coś pod nogami, bo te kamienie ruchome, kilka...
- ... na wznak na skołtunionej pościeli. Obok niego skakała Mitzi. Łóżko chwiało się na wszystkie strony jak dorożka, którą pędził z Sophie...
- ... Seledynowe światło mżyło wskroś brzozowe pręty altanki, a ciemne świerki chwiały się wkoło z pobłażliwym, przyjaznym szelestem... W wyobraźni panienki igrały...
- ... głowę pochyloną na piersi, głowa trzęsła się, rzadkie, rozczochrane włosy chwiały się i kołysały jak pierze dziwacznego ptaka. Zaledwie oddychał, ale...
- ... się nagle oficer w czarnym płaszczu, w hełmie, na którym chwiały się krucze skrzydła. Krzyczał, wymachiwał buzdganem, wskazywał w dół rzeki...
- ... na mostku pasażerowie podziwiali w aparacie otwory dysz, w których chwiały się jak nikłe płomienie nitki kontrolne, dzięki którym można było...
- ... z prześladowców
jeszcze się nie ukazał, ale w wielu miejscach chwiały
się gwałtownie czubki gałęzi. Stanął na murze
i bez chwili... - ... miasto zbiegło się do świątyni, gdzie wysoko pod gwiaździstymi sklepieniami chwiały się chorągwie zdobyte przez gdańszczan na Krzyżakach podczas długich lat...
- ... wokół której
kwitły żółte kwiaty przypominające małe słoneczniki. Ich łodygi chwiały
się i gięły w podmuchach wiatru.
- Uważaj na szkła! - krzyknął... - ... rozpuściły włosy i, bijąc się w piersi na znak bólu,
chwiały głowami - błagalnie.
- Odejdźcie, a nie patrzcie na członki moje, albowiem... - ... rusztowaniem srebrnych i porcelanowych rurek. Na przystawionych do fotela stojakach chwiały się szklane pojemniki z bezbarwnymi płynami.
- Pomyślałem więc - Vilgefortz wepchnął... - ... się jeszcze poruszać, aby -
dopóki żyje - nie być bezwolnym.
Wokół chwiały się ściany, cała nasza nawa zielona, pełna
niejasnych twarzy, ale... - ... dna bliskiego krótkim wiosłem, a rozpięte ramiona ozłoconych promieniami więcierzy chwiały się nad nim niby olbrzymie łapki pająka na błękitnej sieci...
- ... kierunku, w którym trzaskały, a potem jeszcze przez jakiś czas chwiały się gałęzie po ojca odejściu.
Zostawaliśmy sami. Nigdy nie wiedzieliśmy... - ... wyprostowanym do
tyłu. Niewiele kroków przed nimi, za otwartą polanką,
chwiały się czubki krzaków i trzaskały gałązki.
Cofnął się i ukrył... - ... Nasz chrzest odbył się wieczorem, w świetle świec. Długie cienie chwiały się na ścianach i echo niosło wysoko każde słowo. Moim...
