dźwignąć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... pozwoliły odetchnąć swobodniej całemu Kanaanowi. Za króla Jeroboama II Izrael dźwignął się z upadku i wkroczył w okres wielkiego rozkwitu gospodarczego...
- ... ja będę pić? Przecież nie usiądę sama.
Więc podskoczył i dźwignął ją do pozycji siedzącej. Potem, przerażony własnym zuchwalstwem, przycupnął na... - ... pomogą" - myślała Halina patrząc tępo na szary mur celi.
Gestapowiec dźwignął staruszkę z fotela i podtrzymał, kiedy .
unosząc z lekka spódnicę... - ... go ciągnęło i odpychało na przemian: "Zamoroka jakaś" - westchnąłby ojciec.
Dźwignął się wreszcie - "na pochyłe drzewo kozy skaczą!" - i ruszył do...
- ... Izabela Dembosz. Pod pachą ściskała koc, w dłoni laptopa. Kiernacki dźwignął się na łokciu, uniósł brwi w niemym pytaniu. Nie odpowiedziała...
- ... nim, podziwiając jego wielki,
wspaniały łeb, wilk ostatnim widocznie wysiłkiem dźwignął
się i wbił mi kieł, ostry jak sztylet, w prawe... - ... ludzie się patrzą. Ach, jaka ty jesteś... Będę pisał, przyjadę... - dźwignął walizę i pociągnął Helę za sobą. - Chodź już, dziesięć minut...
- ... zanosił się chrzęst ulewy, siepanej wiatrem - Mrowiec na drżących nogach dźwignął się z wyrka.
Macając w ciemności poczłapał w kąt ku... - ... sędziowski po kurzu po podłodze palcem piszesz?!
A Pan Jezus dźwignął głowę i rzekł:
- Coś wczoraj wieczór zrobił?
Zbladł ten sędzia... - ... Sza, babko, sza... - zawołał chłopiec na łóżku.
Wyszła.
Wtenczas chłopiec dźwignął się na łokciach i przywołał Huberta do siebie.
- Ja paniczowi... - ... Los? A cóż to właściwie jest, jeśli nie mój zamysł? - dźwignął twarz zarozumiale. - Wiara, bogowie... Nie jestem narzędziem przeznaczenia, ale nim...
- ... zabudowania folwarczne, odnowiony dom, odtworzony inwentarz, uprawione pola
- wszystko to dźwignął z ruiny niczym scenograf wznoszący dekorację do nowej odsłony sztuki... - ... to sobie, i odkrył w sobie to samo pragnienie, i dźwignął się, i pocałował najpierw jeden, potem drugi pulchny pośladek, i...
- ... się rzecz, której nikt, ze
mną włącznie, nie oczekiwał.
Dziadek dźwignął się na marach, obrócił.
I półleżąc, wsparty na łokciu, przesłał... - ... przekręcić.
Kiernacki, trochę zdziwiony, patrzył, jak maszeruje w stronę skałki. Dźwignął się, podniósł karabin, pozbierał skarpety i ruszył jej śladem.
Rozdział... - ... nagle - to dziecko nie jest twoje! Ja zostałam pomszczona!
Adam dźwignął się ponury, ze spuszczoną głową sarknął:
- Czemuż to Marta ma... - ... otwierała niechętnie oczy, słońce dokuczało. - Siadaj.
Podał jej rękę i dźwignął, lgnęła ku niemu ociężała i chłodna.
- Spójrz! - pokazał. - Tam koło... - ... się sobie przez chwilę, ignorując zaskoczone spojrzenia innych. Potem Kiernacki dźwignął się z krzesła.
- No to żegnam - skłonił się lekko. - Mam... - ... z niej znak rozpoznawczy uczonego; przed odejściem, wytężywszy wszystkie siły, dźwignął jedną z pobliskich płyt skalnych i przykrył nią skalny grobowiec...
- ... przeciągnęła się leniwie.
- Trzeba - poderwał się, chwycił mocno za dłonie, dźwignął z piasku.
Trzymając się biegli po uklepanym, wylizanym do czysta...
