dudnić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... ściska w szponiastych rękach święty obrazek. Ręce babci?... Moje ręce! Dudnią grudy ziemi. W czarnym pudle truchło, popiół, spopielała suknia, sterczące...
- ... mam - w piersi! - Drzew wierzchołki -
w oczach!
Kroki moje już dudnią po grobli - nad rzeką.
Słychać je tak daleko! Tak cudnie... - ... naciągam czerwoną rękawicę,
Pięścią uderzam w bęben, wychodzę na ulicę,
Dudnią po bruku buty - trzeba o bruk się otrzeć -
Idziemy ja... - ... biją kołatki. Tłuką o siebie cienkie deszczułki, klekocą obracane młynki, dudnią gliniane bębny. Barwy tańczą w ich rytmie i poza nim...
- ... pochmurni jak niebo nad ich miastem, wiedzieli, że coraz bliżej dudnią kroki batalionów pruskiego króla, że szpiedzy chytrego Fryderyka kręcą się...
- ... co dzień koło południa
Pokład nagle się zaludnia:
Dźwięczą głosy, dudnią buty,
Ukazuje się z kajuty
Twarz przepita i czerwona
Kapitana... - ... twarz wodą kolońską. Zapach miesza się z zapachem dymu. Koła dudnią, ręce w rękawiczkach poprawiają walizki, ściemnia się. Ludzie chowają paczki...
- ... brzegi. (muzyka coraz bliżej) Słyszysz? Saksofon!
W.1 Basy! Basy dudnią! Basy prosto ze wsi. Też sie cieszą
jak umieją.
W... - ... odwrót młodzieży wypadł z nią na klatkę schodową, a potem, dudniąc po schodach, na ulicę.
Szczęsny słyszał z daleka gwizdki policji... - ... Kmicica: "wziął się pod boki i począł się chełpić straszliwie", dudniąc przez nos po duńsku. Można było się domyślić, że chełpi...
- ... wiek za wiekiem,
Lecz nogi, trwając tuż pod podłogą,
Pobiegły dudniąc jarzystą drogą;
Most wyminęły i górę stromą,
Niosły chałupę w... - ... w grubej spała ciemności. Z hukiem przetoczył się ogromny powóz dudniąc po bruku.
Mochnacki posłał zdziwione spojrzenie w kierunku wyciągniętej nieruchomo... - ... ginęły w ciągłym, niespokojnym szurganiu wielu spiesznych stąpań.
Kiedy niekiedy, dudniąc głucho, przetoczyła się jak grom dorożka... Lub przemknął środkiem ulicy... - ... gumkach, ciążyło, potrącało się, kurczyło i rozciągało piszcząc, szumiąc i dudniąc na przemiany i dolegało chorej tak, jakby to ona sama...
- ... wieży strażackiej oderwały się trzy postacie i poszły do nich dudniąc zgodnym krokiem. W pół rzutu kamieniem przystanęli. Jeden wystąpił.
- Na... - ... wieży wśród mozaiki
Lśniły takie słowa bajki:
Oto Kozioł Rudobrody
Dudniąc wbiegł na złote schody,
Na spienionych koniach rześcy
W cwał... - ... wiadomo, kto w nich mrugał, ale już nie człowiek!
Głowa, dudniąc, mknie po grobli, szukająca karku,
Jak ta dynia, gdy się... - ... płaskim dachu lepianki i drżał, ilekroć basy zwędrowawszy pagórki schodziły dudniąc w dolinę.
Wolał sypiać na dachu, owinięty w dziurawą kołdrę... - ... armie rozgadanych ryb, niewstrzymany najazd pyskujących skopców i bredzących cebrów.
Dudniąc dnami, piętrzyły się wiadra, beczki i konwie, dyndały się gliniane... - ... dropiate od gwiazd. Smugi dymu wędrowały nad zwierciadłem. Po moście dudniąc, sunęły kwadraciki oświetlonych okien, pociąg do Bombaju, na południe.
Ujął...
