jarzenie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Budzę się i wychodzę. Znowu godziny dzwonią,
Znowu się słońce jarzy,
I Bóg już w progu czeka, i głaszcze mnie po... - ... przecież, że tydzień temu panienkę z wioski poznałem! Nic nie jarzycie!
- Ile ty tam dziadek masz, żeby na starych krzyczeć?! - zgromił... - ... ciebie pytają
nie jesteście niekumaci do bólu bo nawet nie jarzycie, że to tylko nick
jakie błędy
do bulu??
BULU
że... - ... flesze, refleksy, Miłka dalej pozostałaby taka świecąca, że będzie się jarzyć światłem nie pożyczonym, ale pochodzącym z jej własnego źródła. Może...
- ... się. - Sknocił coś przy moim wozie?
Oczy przestały mu się jarzyć szczęściem i ciekawością. Patrzył na mnie, nieco zbity z tropu... - ... w nią słońce, kwiaty i liście mrozu zaczną się szklić, jarzyć, miotać
i znów zrośnie się znajomy-, dobrotliwy świat, w którym... - ... w oddali wyglądała na przyprószoną drobnym kremowym szkliwem. Śnieg się jarzył. Przed wyjściem naniósł wody, dwa wiadra. Napełnił beczkę w sieni...
- ... W samej rzeczy ekran, który ukazywał górną część nocnego nieba, jarzył się niezliczonymi iskrami wyładowań. Krople deszczu, padając z wysokości, trafiały...
- ... obraz radarowy na wizję, odbiór!
Ekran pociemniał, zgasł, przez chwilę jarzył się pustym światłem, potem stał się zielony, drgając od miliardowych... - ... lądowały na swoich zydlach, a kobieta, której kostium nakrapiany cekinami jarzył się dziesiątkami odbić, przesuwała obręcz w odpowiednim kierunku. Znów cała...
- ... przeszyły go iskry wyładowań i znikł. Tylko pusty biały ekran jarzył się w przyciemnionej sterowni, oświetlając śmiertelnie blade twarze wpatrzonych weń...
- ... swój topór. Blask ognia zatańczył na gładkim, lśniącym ostrzu. Krzemień jarzył się niczym szkło, rżnięte przez mistrzów z Uwegny.
- Znam przepowiednię... - ... do ciebie i na tym kończę te rozmowę...
kto chciał, jarzył, ale dla ciebie było za późno..
a co ty dziś... - ... ostatecznie.
A karaluchy stają się narzędziem zemsty
- znakiem.
Ekran komputera jarzył się bladym światłem. Jakub z trudem przełykał ślinę. Starał
się... - ... Była godzina jedenasta, późny wieczór wiosenny, okno zaciemnione, na stoliku jarzyła się świeczka, bo wyłączono właśnie elektryczność, jak to się działo...
- ... lustrem, w zawieszonych u ścian kandelabrach, chyba setka cienkich świeczek jarzyła się na choince. Reidernowa, ustrojona w ciemną, błyszczącą i oblepiającą...
- ... za murami miasta. Na przeciwległej ścianie wisiał krucyfiks. Na stole jarzyła się gromnica.
Mosiężne drzwi otworzyły się i dwaj strażnicy wprowadzili... - ... dostał się na kręty stok, ale i tutaj tarczka radioindykatora jarzyła się rubinowo.
Nie wolno mu się było zatrzymać, choć dusił... - ... dalej. Napis na ostatniej tabliczce od dołu brzmiał: u siebie. Jarzyła się ona lekko. Guzik obok tabliczki był wduszony. Zapukałem.
Drzwi... - ... potwierdziła Zandina. - Aha, i wtedy ta bransoletka tak ci się jarzyła.
- To Jargołka siedziała goła? - Dyjon się zaśmiał, a zaraz potem...
