lądolód
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... zwrotne).
Na rysunku 5.3 przedstawiono składowe bilansu energetycznego powierzchni lądolodu grenlandzkiego w sześciu okresach sezonu ablacji 1959 r. (profil EGIG... - ... czy utrata tej stabilności może doprowadzić do gigantycznego wahnięcia zasięgu lądolodu i pływających gór lodowych oraz innych globowych konsekwencji klimatycznych. Byłby...
- ... globalny klimat i obniżył poziom mórz, w związku z ekspansją lądolodu na Grenlandii. Wystarczyło to, by odcięte od oceanu Morze Śródziemne...
- ... omawianych wcześniej składowych budżetu. Średnią wieloletnią resztę bilansową dla całego lądolodu grenlandzkiego (badaną różnymi sposobami) określa się w granicach od .5...
- ... dennego lodowców szelfowych Antarktydy (stanowią one 49% długości linii brzegowej lądolodu) na ok. 300 km rocznie. Inne źródła określają bilans topnienia...
- ... odpowiednim przesunięciem stref tundry, tajgi i lasu liściastego. Kurczenie się lądolodu dawało efekt odwrotny. W rezultacie, zapis paleontologiczny składa się w...
- ... nosorożcem włochatym, podobnie jak współczesny im trawożerny D. hemitoechus. Zanik lądolodu postępował z natury szybciej niż jego rozwój. W północnej Europie...
- ... lodu. W. Ambach (1985) podkreśla znaczenie zachmurzenia dla bilansu radiacyjnego lądolodu grenlandzkiego (profil EGIG). Przy albedo 0,85 i niebie bezchmurnym...
- ... średnich miesięcznych i dobowych temperatur powietrza do obliczania wielkości ablacji lądolodu grenlandzkiego. Związki pomiędzy ilorazem dni i dodatnich dobowych temperatur powietrza...
- ... przypadku Antarktydy. Wielka miąższość lodu sprawia, że duże obszary stopy lądolodu znajdują się w punkcie topnienia pod ciśnieniem (por. rozdz. 5...
- ... pływających (Fujii, 1981). F. Loewe (1960) na podstawie prędkości ruchu lądolodu, lodowców szelfowych i pływających jęzorów lodowych ocenia wielkość cielenia w...
- ... ich osie podłużne są zgodne z kierunkiem ruchu lodowca lub lądolodu. Występują powszechnie na obszarze Kanady, Szwecji, Finlandii, a także w...
- ... jęzorów lodowych.
Utrata masy przez cielenie jest główną formą ablacji lądolodu antarktycznego. Pomiar wielkości cielenia jest jednak bardzo trudny ze względu... - ... jako część rozchodów. Ma to szczególne znaczenie w odniesieniu do lądolodu antarktycznego, gdzie akumulacja i wywiewanie przeplatają się i występują zarówno...
- ... Sugden (1974) rozpatrywał przestrzenne zróżnicowanie krajobrazów erozji glacjalnej na obrzeżeniach lądolodu grenlandzkiego. Wyróżnił on obszary intensywnej erozji linijnej utworzone przez szybkie...
- ... tj. tylko 0,6%. W Europie, mimo znacznej jeziorności, działalność lądolodu, lodowców lub też procesów tektonicznych nie pozostawiła na tyle dużych...
- ... są strefami szczelin bocznych, dzięki czemu są widoczne na powierzchni lądolodu (fot. 32). Osiągają długość kilkuset kilometrów, a profil podłużny mają...
- ... kilometrów, a profil podłużny mają łagodniejszy w porównaniu z krawędzią lądolodu. Podstawowe dane na temat strumieni lodowych zawarto w tabeli 7...
- ... półkuli północnej, na których obszarze szczególne piętno nadała rzeźbie działalność lądolodu. W Finlandii jeziorność osiąga 9% jej powierzchni (Walczak 1973), w...
- ... uważa się za podstawowe, jeśli chodzi o stabilność zachodnioantarktycznej części lądolodu (Hughes, 1975; Thomas, 1979; Fastook, 1984; i in.). Wiąże się...
