obrzmienie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Więc ta maleńka, zuchwale wycięta chrapka nosa, ta dolna warga obrzmiała jakimś dąsem, ta drobina ucha na pianie czarnych włosów, wszystko...
- ... do progu przez swego angielskiego kolegę. Twarz miał z lekka obrzmiałą i różową, jak ludzie, którzy napalili się cygar. Niektórzy z...
- ... droga, nasz szlak, przez tę wezbraną jeszcze tak niedawno, wzburzoną, obrzmiałą od nadmiaru piaszczystą bezkresną pustkę,
a my wróciliśmy znów do... - ... otwieram oczy, i dotykam się niespokojnymi palcami: moje ciało jest obrzmiałe, wilgotne od wewnątrz, obolałe, ale żyję, naprawdę żyję: Felek wskrzesił...
- ... Tylko wygląd ma trochę odpychający. Jego przewaliste ciało jest dziwnie obrzmiałe, napuchnięte, a na pokiereszowanej twarzy wybija się dość charakterystyczny duży...
- ... że wcale jej nie zdradzam, nie zdradziłem, choć
wargi mam obrzmiałe, pokąsane do krwi, bo to inna, inna sprawa.
Inna rzecz... - ... rękę przyjrzał się uważnie. Gruczoły pachowe wydały mu się nieco obrzmiałe. Długo badał je skrupulatnie palcami.
- Autosugestia... - mruknął bezbarwnie i narzuciwszy... - ... blasku, który w Maleniu udzielał się chwilami i mnie. Masz obrzmiałe powieki, a skórę na twarzy obwisłą, sfałdowaną. Kiedyś uważałam cię...
- ... życie swoich dzieci, na te syte oczy, na wargi kapryśne, obrzmiałe od pocałunków, od śmiechu, na przymilne ruchy, na nieustanny korowód...
- ... dworce, ścieki, kanały... Ona, rozrośnięta karlica o wyłupiastym spojrzeniu i obrzmiałej tarczycy, wyraźnie widocznej na krótkiej szyi. On z ubioru przypominający...
- ... zaplutym bobasem zajmowała się niańka, a Iw przyglądała się uważnie obrzmiałej od wrzasku twarzyczce, zastanawiając się, czy rysy dziecka bardziej przypominają...
- ... Ubrany we włóczkę
Z szydełkiem w nozdrzach
Jest kozioł - alt
Obrzmiały od jadła
I cały w chlamidzie
Jest kozioł - tenor
Co... - ... pęczniejącą między dziąsłami, zatykającą przełyk. Miał wrażenie, jakby szorstki i obrzmiały język pływał w kleistym roztworze sacharyny, tężejącej mazi, ciągle zwiększającej...
- ... Przypomniała sobie odległą, sielską wieś i mordowanie cieląt...
Oba trupy obrzmiały w słońcu.
Ktoś życzliwy narzucił na zwłoki dorożkarza brudną płachtę... - ... wyłamując ramię w barku. Stacho nie zdołał utrzymać drąga w obrzmiałych, nieczułych palcach. Usłyszał łoskot spadającej beczki. Wózek stał spokojnie, rozkraczony...
- ... zło tymi paskami na kołnierzu,
domyślił się bez trudu, że obrzmiałych kieszeniach ukrywają się kamienie. Na
moment oczy ich spotkały się... - ... chłodził jej twarz. Zuzanna przymknęła oczy i zsunęła sandałki z obrzmiałych od chodzenia stóp.
- Radoskór - usłyszała w pewnej chwili czyjś głos... - ... która intensywnie barwi się kwaśnymi barwnikami. Otrzymały one nazwę komórek obrzmiałych, czyli onkocytów. W celu zapewnienia normalnej funkcji gruczołu komórki obumierające...
- ... piersiami, jakby rozbiegającymi się pod własnym ciężarem na boki, o obrzmiałych brunatnych sutkach: miała uniesione, ugięte w kolanach, rozchylone nogi, między...
- ... odetchnęli z ulgą. Marta nabrała lemoniady na łyżeczkę, zbliżyła do obrzmiałych ust. Nie rozwarły się, nie ustąpiły... Łyżeczka upadła, ktoś krzyknął...
