obłudnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... cień do powiek stwarzały całkiem inną twarz, po to, by obłudnie ukryć prawdziwe oblicze, które au naturel nie zasługiwałoby nawet na...
- ... puszystymi gałązkami bożego drzewka, związane ciemną zielenią bluszczu.
Karafka stała obłudnie skromna, pełna rośnych przezroczystości. Talerze porcelanowe o wytartych złoceniach, no... - ... Rozpoznałem malarię. Wyleczyłem chorą. I tak to już pozostało - wzdycha obłudnie, chociaż wiem, że to prawdziwa pasja jego życia, że dobre...
- ... całym sobą Kaziu.
- Mózg w wirusach? Zaraza? - spytał współczująco
a obłudnie Pinokio. - Tego z różą, nieboszczyku.
- O rany! - zawył Rylec. - Niech...
- ... odwołują attachés wojskowych.
Innym razem, kiedy jest im to wygodne, obłudnie strzegą apolitycznego charakteru wojska. Przed wyborami 2000 roku w telewizji... - ... na Kopernika u ojca i macochy, ale też i niezupełnie obłudnie, bo lubiłem po tych wizytach wracać do mamy, na Wiejską...
- ... stanowił wiedźmin Geralt. Bo wiedźmin Geralt, wbrew wielokrotnie - a widać obłudnie - głoszonemu indyferentyzmowi i nie raz deklarowanej neutralności przejawił oto w...
- ... Przede wszystkim nic mi pan nie powiedział zaczął sprytnie i obłudnie. Po drugie: dyrektor szpitala odnosi się do nas obu jednakowo...
- ... na dnie upokorzenia. Wnet jednak zaciskał zęby, dźwigał się i, obłudnie uśmiechnięty, wszczynał pogoń za nową męczarnią.
- Ach, jesteś nareszcie? Gdzie... - ... nie
zrobi i krew wyssie. Poczuł, że nie lubi uśmiechniętej
obłudnie kasjerki.
Nie pozna po nim tego. Powie, że jest w... - ... nigdzie nie pojadę. Chcę być zawsze z tobą. - oświadczyłem trochę obłudnie, bo przecież bardzo lubiłem wizyty i pobyty na Kopernika u...
- ... będziecie narzucać się ludziom jawnie - mówił pisarzom - nie chowając się obłudnie za przebrzmiałe wartości, nie zatracicie tej prostej uczciwości, która określa...
- ... wydawało beznadziejne takim tchórzom jak ty.
- Nie byłem zetempowcem - westchnąłem obłudnie.
- Drwiny ci się zachciało, Jasiu? - warknęła Renata. - Bohaterowi, który nawet... - ... Pracował tak całe lata, aż mu zaplątane weń włosy zaczęły obłudnie napomykać o jego prawie do wcześniejszej emerytury, bo przecież - powiadały...
- ... co, zrozumiałam, że na moją ofiarę, ale zrozumiałam też, jak obłudnie ten tchórz Bo to on bał się grzechu, chciał, żebym...
