pochylać się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... nikt nie planuje, wszyscy walczą. - Akcentując poszczególne słowa, jeszcze mocniej pochylał się nad mównicą. - W konsekwencji w nieuchronny sposób zmieni się prawo...
- ... a im bardziej stawałem się ostrożny, z tym większą natarczywością pochylał się nade mną pan Lenk, czułem jego oddech, szybki, nierytmiczny, rozpoznawałem...
- ... z grabarzami taszczyli ciężar do dołu. Proboszcz co i raz pochylał się, rzucał skamieniałą grudkę, echo niosło dźwięk uderzenia. Był sam. Nie...
- ... butwiejących karczów cięły spokojny nurt Jaskuli. Salisz ciężko, ze stękaniem pochylał się nad wodą i obmacywał mulisty brzeg, pełen dziur, zakamarków przeróżnych...
- ... Ale przecież on siedział oparty. Jak chciałaś macać, przez fotel?
- Pochylał się do przodu, kiedy sięgał po szklankę.
- Aha, i wykorzystać taki... - ... patrzę z miłością, i widział łzy w moich oczach, i pochylał się, żeby je wypić, i całował mnie znowu. Szliśmy powoli, przytuleni...
- ... kalarepę, podwiązywał nadwątlone nacie, cienkim strumieniem wody zraszał rabaty.
Stał, pochylał się, a jak się zmęczył staniem, kucał, jednym kolanem opierając się... - ... jak jaskinie, a napełnianie ich powietrzem trwało całe godziny. Pływak pochylał się nade mną. Coraz niżej i niżej. Jego oczy ogromniały. Nie...
- ... sylwetkę; wydawałby się jeszcze wyższy, gdyby w trakcie mówienia nie pochylał się ku słuchającym, jakby chciał być bliżej nich... Taki przywódca może...
- ... którego dobroć przekraczała wszelkie granice przyzwoitości, a nad ludzką niedolą pochylał się jak święty". Jerzy Maciej Sieklucki medycynę kończył na Śląsku, skąd...
- ... momenty, spontaniczność chwili (np. niefortunne przypalenie włosów mojego męża, gdy pochylał się nad świeczką). Gdy oglądamy to na drugi dzień dla poprawy...
- ... jedną ręką przytrzymywać kapelusz na głowie, a
jeszcze całym sobą pochylał się do przodu, jakby kładąc się na tym
wietrze. Postawił nawet... - ... Tomek zaczął odczuwać niepokój. Pod naporem ol-
brzymich fal statek pochylał się na lewy bok. Wiązania niebezpiecznie
trzeszczały, a od czasu do... - ... projekty pod kuratelą pana Lenka, który z ojcowską niemal miłością pochylał się nade mną, doradzał i ukierunkowywał moją pracę.
Ale w tym... - ... na uczniów, profesora, który z taką samą subtelnością i zaangażowaniem pochylał się bez wyjątku nad każdą osobą, nauczyciela matematyki, choć matematyki nienawidziłem...
- ... na oczy kapelusze. Wyższy rysował w świeżym śniegu zygzaki i pochylał się ku niższemu, który szeptał mu coś, wspinając się na palce...
- ... nie zaatakują ludzi; stał nieruchomo, po swojemu lekko przygarbiony, jakby pochylał się nad dywanem z ptaków, i z wielkiego, parcianego wora podawał...
- ... w ciemnościach tego
buta. Raz po raz ten jej cień pochylał się, choćby żeby dotknąć ścieżki
czy przejechać dłonią po niej. Dzięki... - ... na szybie i wpadało do maleńkiej kuchni, w której Miłka pochylała się nad półmiskiem z czereśniami, oświetlało czereśnie, jakby próbowało ich skosztować...
- ... przykrego zapachu.
- Okropności - powiedziała matka i znów jakby usłyszał, kiedy pochylała się do ojca - on lubi popić, on nam załatwi.
- To może...
