pokraczny
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... wyjdź w mini
Barchanowym gaciom nasze gromkie NIE! Nie założymy pokracznych wełnianych rajstop, tylko dlatego że temperatura spadła grubo poniżej zera... - ... reżyser Piotr Cieplak - jest o prowincjonalnym miasteczku i o małych pokracznych ludziach w nim mieszkających, o ich tęsknotach, o wybujałych wyobrażeniach...
- ... to jakby budowa zupełnie nowych struktur - często już w założeniu pokracznych - chaotycznie i po omacku. Demokracja, która ma powstać, nosi już...
- ... werandach bistros, w plecionych krzesłach, na chodnikach i jezdni, w pokracznych, niezrozumiałych pozach, tak jak zastała je śmierć, leżały zaczynając już...
- ... a szóstą rano. Wylewały się potem szerokim strumieniem w najbardziej pokracznych formach. A to założyliśmy zakon wódoitów (żeby nie marnowała się...
- ... do rodzinnego domu. Trafia tam, jak przystało, na rodziców, ale pokracznych, spotworniałych. Dlaczego? Ależ powiedzmy jasno: nie rodziców chce zobaczyć, nie...
- ... Przede
wszystkim wynajdywał dla swojego świata najgorzej ubranych, obdartych,
bosych, pokracznych, bezzębnych jak korzenie, o twarzach jak kora
starych wierzb, jak... - ... Aby przekonać rodaków, że PRL była tworem z jednej strony pokracznym, zaś z drugiej antyludzko okrutnym, telewizja Jana Dworaka uraczyła widzów...
- ... na kulach, rzeczywiście dostanie w najlepszym razie jakiegoś pokrakę o pokracznym imieniu.
- Teraz pani, teraz świeczka będzie pływać dla pani - cieszyła... - ... puszczyka. Czekamy. Gdzieś nad głowami, na ciemniejącym niebie wzbił się pokracznym lotem nietoperz. Jak wielki motyl przefrunął machając silnie skrzydłami i...
- ... matematyk, jak gdyby jej nie mógł dogonić.
Adaś leżąc w pokracznym fotelu, znudzonym jak wieczność, oddał się nowym rozmyślaniom, gdy wszedł... - ... tylko potrafi. Stukonisowa i Teodozja uspokajają ją, a studenci w pokracznym tańcu duszą się ze śmiechu. Wreszcie mija wrażenie incydentu, bowiem...
- ... podwieczorek, wymknęliśmy się z Kazią na spacer.
Szliśmy drogą pomiędzy pokracznymi karłowatymi wierzbami trzymając się za ręce. Czerwona tarcza zachodzącego słońca...
