poufałość
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... zazwyczaj na mieście.
Powiedział do niej pewnego razu z tkliwą poufałością:
- Gdybym się nie obawiał śmieszności, przyznałbym się, że jestem w... - ... za ohydny czas, szanowny panie!... - rzekł do Widmara z nieoczekiwaną poufałością.- A, w pan! - zawołał radośnie Widmar. Potem krzyknął szeptem: - Dlaczegoż...
- ... pozwoli, że jej przedstawię...
Śpieszono skwapliwie: jedni z już gotową poufałością krewniacką, inni z dyskretnym zainteresowaniem i najlepszą wolą. Dziewczęta chyliły... - ... mu nogi wrosły w ziemię.
Tajemniczy uśmiechał się z przyjazną poufałością.
- Czołem, nocna zjawo! - przywitał go żartobliwie. - Co ty tu robisz...
- ... tezą, że bez "króla Stasia" (jak go, z nadmierną chyba poufałością, nazywał Stanisław Wasylewski) nie nastąpiłby rozkwit kultury naszego oświecenia.
Historia... - ... starał się nie okazać zdziwienia.
- Tak jest. Chociaż... - dodał z poufałością, na którą Horpach mu nieraz pozwalał - wolałbym nie być tym... - ... beztroski i głupkowato uśmiechnięty, kelner zbliżył się do niego z poufałością dobrego znajomego i chirurg obdarzył go pięknym, żółtawym spojrzeniem.
- Koniak... - ... z przesadną śmiałością w głosie-jak gdyby chciał spłoszyć niedorzeczną poufałość czającą się w pyzatej twarzy barona - zapytał go o czarną...
- ... młodziutkiej amatorce, przygotowującej główną rolę, wkroczyła na scenę, by . Jakaż poufałość i grzeczność wzajemna!
Było to zatem bez wątpienia znaczne wydarzenie... - ... a Julia zastanawia się, dlaczego pozwala jej aż na taką poufałość. - To jeszcze dziecko i nic o tych sprawach nie wie...
- ... odmianach, zwroty były banalne i górnolotne, a równocześnie obnażały wulgarną poufałość nieznanego amanta. List kończył się słowami: "Zgubiłaś w moim łóżku...
- ... jeszcze odcienia leciutkiej, ledwie
dostrzegalnej ironii i rezerwy, wyłączającej wszelką
poufałość.
Serce człowieka jest dziwnie nienasycone.
Gdyby powiedziano mi przed niedawnym... - ... emocji, zaskoczyło go to, nie zdążył się nawet
obrazić za poufałość, gdy już ciągnęła
dalej. - Dobrze, że jesteś. Biegnij do kuchni... - ... do czoła, wydymał kosmate policzki, zamknął w skupieniu oczy. Ta poufałość wydała się Istvanowi niestosowna. Tani aktor! Obrzękłe, lśniące, jak pomazane...
- ... obkładać ciepłą, lepką smołą mnie, nieznajomego? Cóż to za wścibska poufałość, cóż to za arogancja? Francuzka. Czemu się kleisz do mnie...
- ... która nie była żartem. Wydało się nagle, że coś usprawiedliwia poufałość, na którą sobie pozwala Janka Birmin. Aleje Ujazdowskie rozświetliły się...
- ... Nie pozwolić sobie ubliżyć, ale także nie pozwolić gościowi na poufałość - to trzeba mieć w oczach, w całej twarzy, w całej...
- ... Cała mamusia!
A chociaż nie powiem, żebym lubiła tę czułą
poufałość pani Rozenbaumowej, to jednak ośmielała
mnie ona nieco, a przy... - ... i zaleceń przepisanych przez profesora Garraud.
Wydało mi się, że poufałość doktora Adlera była nie na miejscu. Aczkolwiek bowiem odebrano mi... - ... na awangardę... no! No!... nie obłaskawione! To były kształty poufałe. Poufałość to jest to słowo! Gdzie jestem w tej chwili?... Wracając...
