sczernieć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... plamki. Wytężył wzrok, ach tak, to szybki w kredensie. Kredens sczerniał zupełnie, szkło jednak zachowało pierwotny kolor, prawda, że zmącony, ale...
- ... wypalone znicze z ostatniego Dnia Wszystkich Świętych. Wianek z nieśmiertelników sczerniał i przegnił, gałązki jedliny osypały się z igieł, pełno ich...
- ... Polkowego rzemyka.
- Tfu! - Krywko plunął mu nagle w twarz.
Wódz sczerniał raptownie, lewy policzek zaczął mu drgać konwulsyjnie. Nie ocierając twarzy... - ... Papier zaczął się tlić. Buchnął płomieniem, zwijał się w trąbkę: sczerniał. Płomień parzył Maciusiowi palce, ale on na to nie zważał...
- ... wyrzucając wodę. Nierozmowny był i - po ruchach widać starszawy.
Żagiel sczerniał zupełnie. Jakiś żagiel chmurawy, wiatrem natchniony ciągnął na wysokościach bez... - ... Wróciłem do hotelu.
40 fajek w jedną noc - pokój aż sczerniał od dymu...
Nie, to nie można tak: to jest zbyt... - ... Zdążyła odczytać imię "Stasio". Pasek papieru zwinął się i zaraz sczerniał. Potem zapłonął ten z imieniem "Kazimierz", "Jędrek", "Antek", "Jerzy". Ogień...
- ... pan co, pan ostatnio bardzo kiepsko wygląda.
- Naprawdę?
- Słowo daję! Sczerniał pan tak jakoś, wychudł!
- To może te moje płuca się... - ... na siłę. Skaleczenie było lekkie, ale ręka mu spuchła i sczerniała. Widzieli, że Cichowicz ledwo trzyma się na nogach. "Rzuć to...
- ... doszczętnie. Siedzi za ladą z ciastkami
podobna do wielkiego nietoperza, sczerniała w mroku nory, skurczona,
już nawet bezwonna. Od siódmej rano... - ... że my to jesteśmy zdrowi? Popatrz na Dziadzię, wygląda jak sczerniała tyczka od Chmielu. Myśmy wczoraj z powodu twego wypadku za...
- ... historii. A ojcu zmieniła życie. Stał się innym człowiekiem.
Marmurowa, sczerniała już, spłukana deszczem tablica: "Pamięci 29 patriotów zamordowanych przez hitlerowców... - ... w którym najlepiej czuły się cierniste bodiaki, sucha skóra ziemi sczerniała spękana, porysowana ostrymi szczelinami, odkąd trawy spiły resztki wilgoci i...
- ... umarły chciał się dźwignąć, i spośród płonących gałęzi wysunęła się sczerniała ręka, dłoń otwarta błagalnym gestem, dopalały się na niej strzępy...
- ... kreda: "Wciąż jestem biała,
Nie chcę być biała!..." No i - sczerniała.
Jęczał atrament: "O, losie marny,
Wciąż jestem czarny, kompletnie czarny... - ... zaszczyt żelaznemu zwierzęciu pana Pieślaka. Polek tymczasem uważnie oglądał wielką sczerniałą torbę skórzaną, z której wyglądały zwitki gazet.
Babka Linsrumowa, uczesana... - ... kobietę. Widział jej brzuch, którego linię znał na pamięć, piękną, sczerniałą twarz bizantyjskiej świętej. - Ach! - stęknął. Owiała go nieprzeparta chęć zobaczenia...
- ... kierunku wachlarza łuny, który ogarnął już pół nieba i łopotał sczerniałą żółcią. Po drugiej stronie miasta świt, jakby obudzony eksplozją, wytrzeszczył...
- ... nich z krótką fajeczką w ustach. Uśmiech ożywia jego chudą, sczerniałą twarz. Całują się. Lucjan jest zdziwiony.
- Cóż to, już cię... - ... następnej jarzębinie. Stąd widzi dom od strony słońca, dom nastroszony sczerniałą winoroślą, na której liściach niczym rosa leżą drobiny gorącego światła...
