szlochanie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Ja go skrajam na talarki i dam myszom na pożarcie - szlochał z tyłu Kajaki, dławiąc się bezsilnym gniewem. Ale Polek nic...
- ... Azuba
nie rozumiała nic. Zaledwie pojęła, iż nie zostanie spalona. Szlochała z twarzą
ukrytą w trawie.
Gdy wszyscy się rozeszli, Hagar... - ... Małgośka mówią mi, on nie wart jednej łzy...". Małgośka jednak szlochała na wspomnienie tego drania, który rzeczywiście nie wart był łzy...
- ... świadkiem odbijania przez nią bogatego osobnika pewnej szlachetnej kobiecie, która szlochała na moim łonie, jak również świadkiem jej innych niemiłych czynów...
- ... się przed uroczystością ślubną i zamyślała się, a mała Iga szlochała, kiedy matka płakała, a ja po kolejnej ucieczce, zmoczony deszczem...
- ... swym zwyczajom
po raz trzeci uległa łzom.
- Ja nie chciałam - szlochała. - Ja przepraszam.
Groszek był jednak nieubłagany.
- Teraz przepraszasz? Trochę późno... - ... należycie, włosy by sobie zawiązała. Przecież ty już panna. Pacia szlochała żałośnie, nie odpowiadając. Wydzierała całe garście zrudziałej trawy. Nieoczekiwanie nadbiegł...
- ... Rozstanie z Teklą było smutnym i bolesnym przeżyciem. "Cyganicha" głaśno szlochała i żegnała się z nami bez końca; wychodziła na ganek...
- ... sprowadzał już na dół, w kierunku pól, płaczącą ostrożnie Wisię. Szlochała tak jakoś ładnie i z takim smutkiem szukała w teczce...
- ... przypieczętowanie dziwnej przesyłki nie dzisiejszą datą, a wczorajszą.
- Półtorej godziny! - szlochała pani Matylda. - Półtorej godziny!... I całe życie!... Co dla pani... - ... natychmiast dotarło do mnie to, co wykrzykiwała.
- Włodzio i Marianne...! - szlochała rozpaczliwie. - Nie żyją...! Ja już nie mogę, ja mam tego... - ... stajni.
Siostra szeptała: Grzegorzu... Chciała powieki mu wznieść... A matka szlochała: - Grzesiu, Grzegorzu, Grzesiu, no...Grześ...
Ale mimo tej "nici czarnej... - ... czuły. Pewnego dnia mała przybiegła do matki z płaczem.
- Mamo - szlochała - powiedz, czy my jesteśmy Żydzi?
- Dlaczego pytasz?
- Bo Jacek powiedział... - ... Po prostu przestało mi się spieszyć - poradziła mi przyjaciółka, kiedy szlochałam w jej bluzkę, kolejny raz narozrabiawszy jak przysłowiowy pijany zając...
- ... Dlaczego na samą wzmiankę o małżeństwie zwiewają, gdzie pieprz rośnie?" Szlochałam po rozstaniach z mężczyznami, którzy przez pewien czas sprawiali wrażenie...
- ... powieki przestały mnie boleć i blade policzki poróżowiały lekko.
Nie szlochałam już na kolanach matki i nie unikałam rozmów ze znajomymi... - ... postaci, którą bardzo lubię. Płakałam, pisząc tę scenę. Właśnie gdy szlochałam w kuchni, mój mąż powiedział, że skoro piszę dla dzieci...
- ... Podczas odczytywania uzasadnienia na sali rozpraw słychać było płacz. To szlochały siostra i córka Edwarda K. Powiedziały dziennikarzom, że odzyskały wiarę...
- ... zawzięcie i hałaśliwie, dobijali targu. Płakały dzieci odrywane od matek, szlochały kobiety. Niejednokrotnie rozlegał się świst bata i krzyki ludzkie ostrymi...
- ... bryczka hałasowała, kałuże chlustały pod kołami, a deszcz i wiatr szlochały razem z nią.
Nazajutrz wuj Klemens nie wstał już z...
