wynurzało się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... srebro - na coraz to nowej czapie, kołnierzu, naramiennikach i piersi wynurzającego się zza burty na trapie generała lub dyplomaty. W końcu dwa...
- ... pływaka. Teraz ślad łodzi szedł jak pętla rzuconego lassa ku wynurzającej się miarowo głowie pływaka.
ROZDZIAŁ DZIESIĄTY
1
Zapadał zmierzch. Od łąki... - ... Cóż to za radość! Tak jak Japonia powitała nas widokiem wynurzającej się z oceanu Fudżijamy, tak Kalifornia pozdrawia nas bielą Mt Shasta...
- ... najgorętszego punktu na kuli ziemskiej, wywabiła go na pokład.
Ujrzał wynurzający się z morza groźny skalny mur, który zdawał się
zamykać dalszą...
- ... do utopionej kotwicy. Najgroźniejszą zaś pułapką był wielki, granitowy głaz, wynurzający się z kotłowiska fal jak ząb kamienny, nazywany po dziś dzień...
- ... się zębom rekina?
Wybierasz się do Australii? Wizja głodnych rekinów wynurzających się z głębin morskich wydaje ci się zbyt apokaliptyczna? Nam też... - ... Dawid nie od razu rozróżnił sylwetki swych pięciu kolegów amerykańskich, wynurzających się z objęć wygodnych klubowych foteli. Uderzyła go nieobecność kolegów-Anglików...
- ... drzwi i w samej rzeczy ujrzała Teodora i brata mego, wynurzających się z trudem z wichury, w której tkwili po pachy.
Weszli... - ... we wspaniałym gmachu, z ogromnym ekranem, z wielopiętrową widownią i wynurzającymi się z zapadni organami grającymi podczas przerw, i przed, i po...
- ... znikali bezgłośnie lift-boye, służba, maitre d'hotele. Na ich miejsce wynurzali się nowi. Oddawszy wieczorem portierowi polecenie mister Dawid schodząc nazajutrz zastawał...
- ... Szafa wyglądała jak ciemna, przytłaczająca
masa, piec był kimś, kto wynurzał się z mroku, długi,
barczysty i ponury. Suknia Frulein Anny rozwieszona... - ... najdrobniejszych szczegółów. Owocarnię, gdzie przy wejściu syczał saturator, a sprzedawca wynurzał się spoza kiści winogron, aby powitać klienta. Stuk maszyn do szycia...
- ... głowę, drżącymi palcami przeczesywał włosy, poprawiał koszulę na piersiach. Zegar wynurzał się z ciszy, z żałosną skargą wydzwaniał godziny. Przebiegał pociąg nasypem...
- ... wbiegał do małej poczekalni, wąż wagonów z żółtymi ślepiami lokomotywy wynurzał się już zza zakrętu.
Usłyszał, że ktoś go woła znajomym głosem... - ... zgorszone, podpatrujące z dna oczy wodnika. Nurkował do utraty tchu, wynurzał się, znowu nurkował i płynął dalej, otulony poświatą księżyca. Lekkość, swoboda...
- ... w głębokim, chłodnym cieniu, rzucanym przez omijane kolosy, to znów wynurzała się na oświetlony szkarłatnie piach.
Dotarli wreszcie do tektonicznego pęknięcia. Była... - ... woła po raz drugi lub trzeci, więc Joanna w popłochu wynurzała się na powierzchnię, zrywała się i biegła do kuchni, potykając się...
- ... powrotem na pokład, i ustawiliśmy się przy burcie, za którą wynurzało się z mgły oświetlone błękitnie nabrzeże i nasz statek "New Caledonian...
- ... zniewagę pogardliwym lśnieniem kobaltu i złota.
Słońce, które co rano wynurzało się z morza za półwyspem i co wieczór osuwało się - wyczerpane... - ... złotawej i dymnej mgle horyzontu. Z tej zwiędłej dali peryferii wynurzało się miasto i rosło ku przodowi, naprzód jeszcze w nie zróżnicowanych...
