wzbierać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... samotnością mianowicie. Tęsknota za prawdziwą samotnością. Tak. W jego oczach wzbiera wiedza, że samotna jazda rowerem po parku to może nie...
- ... poczułem, że wzbiera w nim niechęć nie do tematu, że wzbiera w nim niechęć do mnie... Tak jakbym mu nie pozwolił...
- ... płonie.
A słupek rośnie w termometrze,
Wyżej i wyżej cyfrą wzbiera -
I tylko wilgotnieją dłonie,
Tylko oddechy coraz prędsze,
Tylko znużenie... - ... Barbara i uczuła w sobie zdrój radości i siły, co wzbiera w nas czasem bez wyraźnego powodu, a jest tak potężny...
- ... tak jak jest nim kraj cały.
Z godziny na godzinę wzbiera fala ludzi na ulicach wiodących ku Katedrze.
Cztery dni minęły... - ... siebie,
boisz się takich uczuć,
swojej krwi wobec wiosny,
co wzbiera jak potop.
Że płaczesz trochę nawet
ze śmiechu nad sobą... - ... jak stal,
w powietrzu wisi straszliwa draka,
więc w sercu wzbiera gorycz i żal.
Przyszedł mroczny październik,
popsuł szyki, cholernik!
Zwiesił... - ... dlatego musisz się zgodzić na te projekty...
Agnes czuła, że wzbiera w niej coraz większa złość. Uśmiechała się jednak jakby nigdy... - ... On ma mordę zamkniętą na kłódkę i w oczach jego wzbiera coraz wyraźniejsza i coraz rozpaczliwsza tęsknota. Jest to najszlachetniejsza z...
- ... i sam tworzy. Maver słusznie mówi tu o radości, jaką wzbiera cała dusza poety z powodu stanu, który on w sobie...
- ... trzeba przejechać obok urzędu w Tuplicach.
- To taki wrzód, który wzbiera już ładnych dziesięć lat - dodaje sołtys Dębinki Elżbieta Chruściel. - Przed... - ... z łaski.
Nie wierzyłem mu. Czułem, że strach we mnie wzbiera. Miałem ochotę
złapać go za rękę i krzyknąć:
- Nie jedźmy... - ... gorzki)
Baziami pasie Baranka Świętego,
niepomny próchna,
co w nim wzbiera
nicością niewinną...
Na lichej wierzbie Pan
pomarańczowy kwiat naszczepił:
duszę... - ... otworzyła usta, zatrzepotała bezradnie... Widać było, jak ogromna fala uczuć wzbiera w niej i zalewa świadomość. Zdołała wszakże nie rzec nic...
- ... niesamowitą ruchliwością pajęczych nóg.
Coś w nim na ten widok wzbiera, coś dojrzewa, pęcznieje, czego sam jeszcze nie rozumie, niby jakiś... - ... niewinna krew.
Jedyna radość: wrzenie rewolucyjne mas chłopskich wzmaga się, wzbiera jak fala. Byle nie ustawać! Jak cierpliwy kret podkopywać groble... - ... ruszyłaś" Paulinę. Bo ja czuję duże napięcie. Coś we mnie wzbiera - przełknę ślinę i jest O.K. A potem to znowu...
- ... łatwe. Ale stopniowo Operetka dostaje się w wir Historii i wzbiera szaleństwem. Efekty burzy, wichry, gromy, z początku raczej retoryczne, w...
- ... w gardle. Vysogota, wiedząc nagle, co usłyszy, poczuł, jak ślina wzbiera mu w ustach jak fala powodzi.
- Oderżnął im głowy - powiedziała...
