wzdychać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... myślach obrzucał ten glob wodorówkami. Co za mętlik! Boże drogi, wzdychał w duchu, jestem w stanie zrozumieć inny sposób myślenia, nawet...
- ... czasu milkł, a wtedy poruszał się niespokojnie, rzucał spojrzenia wokoło, wzdychał głęboko, bębnił palcami po stole, bawił się łyżeczką lub szklanką...
- ... poczucie bezpieczeństwa i pewności formy.
Gdzież te dni romantycznych miłości - wzdychał jednak w duchu Hunt, zanurzając się w gorącej kąpieli - gdzie... - ... być przestała; jak mam się z nim porozumieć? Boże drogi, wzdychał - i wtem chwytał go strach: bał się tego westchnięcia. W...
- ... wszystko tak dobrze. Jego wyniki gospodarcze były takie, że Bogumił wzdychał i kręcił nad nimi głową. Toteż wolał on mówić o...
- ... próbowałam mu opowiadać o moich indiańskich
przygodach, potrząsał tylko głową, wzdychał i mówił:
- Tak... tak... człowiek wymyśla sobie zawsze
to i... - ... Bronisławy, trochę surowej, lecz jakże utalentowanej w swoim kuchennym zakresie. Wzdychał ciężko, gdy jakiś przedmiot obcy przypominał mu kształtem lub kolorem...
- ... było podnieść to z upadku... zasiedlić na nowo... Tyle możliwości" - wzdychał tęsknie.
Zaprzyjaźniłem się nie tylko z Nocnym Śpiewakiem. Stworzyliśmy zwartą... - ... gębę łatwą do zapamiętania!
Pan Muldgaard smutnie kręcił głową i wzdychał.
- Na nic. Nie posiadamy dobre, widzialne fotografie. Posiadamy nędzarne. Tajemna... - ... podnosił się i opadał na strzemionach, w chrzęście rzemieni siodła, wzdychał zapach łąk nad Issą i myślał o potrzaskanej ziemi na...
- ... Wówczas, zamiast szukać osób zbyt małych dla tej przestrzeni, będzie wzdychał i krzyczał, że brakuje im miejsca i powietrza; sztuka stanie...
- ... panie Krzysiu, niech się pan nie obrazi, same ogólniki. - Ciężko wzdychał, tak samo jak wtedy, gdy stawiałem opór, mówiąc, że nie...
- ... Puściliśmy go. Sprawdziłem, czy nadal oddycha. Nabierał powietrza ciężko, jakby wzdychał, lecz regularnie. Udało się. Po czterech dniach i nocach nieustannego...
- ... jakąś szczególną powściągliwością: przystawał, oglądał się za siebie ku drodze, wzdychał frasobliwie i pomrukiwał.
Lecz otóż karczmarz dojrzał go spomiędzy krat... - ... wyznał nawet otwarcie, co sądzi o miłości.
- Bardzo piękne uczucie - wzdychał i z uznaniem kręcił głową. - Bardzo!... - Widmar zaś patrzył na... - ... lub wypadków. Nie wyobrażam sobie, jak byśmy dojechali z pomocą - wzdychał Dariusz Malinowski, rzecznik warszawskiej straży pożarnej.
- Rozumiem zdenerwowanie mieszkańców, ale... - ... już prawdziwe wąsy. Zamierzał olśnić nimi Wieroczkę. Na razie tęsknie wzdychał do jej fotografii wiszącej nad łóżkiem.
Wracaliśmy do Kijowa pełni... - ... fotelu, a wieczorem gdy prowadzono go do łóżka: "ach,
panowie - wzdychał - młodzi jesteście i silni. Widzicie
moją nędzę... gdy dożyjecie moich... - ... trudem przełykał ślinę. Starał
się nie patrzeć na Tomasza. Ten wzdychał co chwila i zastanawiał się, jak mógł
przez tak długi... - ... słyszał, żeby kapustą dekorować groby bliskich! O tempora, o mores... wzdychał w takich przypadkach starożytny Rzymianin, narzekając na nowe czasy i...
