wzgardliwie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... własną śmierć. Naszpikowany jej obrazami jeszcze z okresu wojny machał wzgardliwie ręką na nasze wydumane przypadłości i zamykał się w pokoju...
- ... rzeczy,
która nie jest rzeczą, tylko imitacją, to uśmiecha
się wzgardliwie.
Więc jest jedna rzecz rzetelna, prawdziwa, godna szacunku, a druga... - ... z twojej strony, że nie zawiodłaś moich oczekiwań.
- Nawzajem - odparłam wzgardliwie i przez dziesięć minut siedzieliśmy w milczeniu, obserwując wysiłki dwóch... - ... z czymś w rodzaju rozkosznego gruchania. Bobuś odzyskał mowę. Prychnął wzgardliwie, machnął lekceważąco ręką i odepchnął fotel od biurka.
- Można się...
- ... No już: kabel będę czyścił!,
- A idźżeż ty - odpowiadali mu wzgardliwie. - Kablem chce się wykręcić.
I dobierali się do tego, czego... - ... w wyciągniętych rękach podpity malarz.
- Co to właściwie przedstawia? - rozważał wzgardliwie radża. - Niczego nie można się dopatrzyć. Co to za ludzie... - ... mruczenie. "Jak gdyby w oknie siedział jakiś duży kot i wzgardliwie chichotał!" porównywał. Cień chwiał się nad parapetem, następnie wyprostował się...
- ... która... Podzieliłam
się moimi obawami z Adelą.
Adela uśmiechnęła się wzgardliwie.
- A więc zwymyślała cię? - powiedziała. - No,
nie bój się, już... - ... nie grozi nam żadne niebezpieczeństwo?
- Tu nie jest preria - dodała wzgardliwie Zenobia - a pan niestety nie jest westmanem, tylko...
- Tylko? - spytałem... - ... świadectwo, że nie mogłaś odrobić arytmetyki... - proponował Adam.
Krzywiła się wzgardliwie, milczała. Babka ofiarowywała na pociechę tartinkę z łososiem z półmiska... - ... ustąpić z posiadanego bogactwa... Deputowani tylko wymagają, sądzą i potępiają wzgardliwie tryb życia i sposób zarobkowania tych kobiet, jedyny im dostępny...
- ... możesz sam sobie wody naciągnąć?
- Zdrożony jestem i słaby.
Odęła wzgardliwie usta i przeszła nie zatrzymując się. Idące za nią starsze... - ... nie zdaje z tego sprawy.
- Stara gropa, a głupia - rzekłam wzgardliwie. - Mnie nie weźmiesz na te plewy. Ona sobie świetnie zdaje... - ... torbę i wydobył lalki, wzniecając kobiece okrzyki podziwu. (Gburek milczał wzgardliwie). Rozłożył nawet scenkę i wyjaśnił, dlaczego utrzymał tło w tonacji...
- ... nawet, niechby, sentymentalne. Mędrkowie powiedzą, że kicz? Literaci wydmą wzgardliwie usta? Cóż to szkodzi? Przecież (niech tylko tego Jurek Pilch...
- ... że może i ja spełniałem takie podwójne zadanie?...
Kunicki odpowiedział wzgardliwie:
- Ty i Konrad Wallenrod!... Albo postradałeś zmysły, albo mnie uważasz...
