zaburczeć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... pracujesz?
- Dla siebie. Swoją drogą, żal mi cię...
- Co znowu? - zaburczał nieuprzejmie.
- ...że musisz iść na tak dalekie ustępstwa w stosunku... - ... danej sytuacji jest do uratowania.
Krasnolud żachnął się i gniewnie zaburczał w brodę, ale Percival Schuttenbach niespodziewanie poparł trubadura. Poparciu, jak... - ... Nikolettę. - Buko! Porwałeś córkę pana na Stolzu?
- Mówiłem skurwemu synowi - zaburczał Buko do Weyracha - coby nic nie gadał... Kuglarz pieprzony, gęby... - ... Mężczyźni na chwilę zamilkli zakłopotani.
- Nie ciesz się, skurwysynu - Szymon zaburczał pod nosem z wściekłością. - Jak będziesz u nas siedział, to...
- ... również. - Oczywista rzecz, panie von Sagar.
Wyszli obaj.
- Oba czarowniki - zaburczał w ślad za nimi Buko. - Stary i młody. Czarcie nasienie... - ... strażników...
- A oni odbiorą ci wszystko i jeszcze dokopią.
Poeta zaburczał niechętnie, ale zamilkł. Z majdanu dolatywały ich okrzyki, tupot koni... - ... splunął w garść, ujął topór, zamknął zasłonę armetu.
- Czuj duch - zaburczał jak z głębi garnka. - Hubercik? Gotowyś?
- Gotowym, panie.
- Wszyscy wiedzą... - ... wsi, to się rozpytujcie!
- Sama wiem, czy mam się rozpytywać - zaburczała ze złością. - Nie
musi mi nikt podpowiadać.
- Co komu po... - ... o coś z głębi mieszkania. Milczałem wściekły. Podniosła więc głos. Zaburczałem dla świętego spokoju i już wstrzeliłem oko między deski.
Jadwisia...
