zadrgać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... się jak pająk, wysuwający się ze szpary, gdy trącona sieć zadrga.
- Babudżi - wołał - przywiozłem dywany.
- Nie dzisiaj - minął go szorstko - innym... - ... jaguarów
zawiodę go w dolinę Uaxtli,
kędy splecione nasze ciała
zadrgają w świętej kopulacji.
I przyjmę w siebie jego ziarno
i... - ... Odezwij
się, powiedz, na co czekamy. Oni nas widzą...
Statek zadrgał i szczęknęły drzewce wioseł,
wzdłuż burt podniósł się szept niespokojnych... - ... rozwiewającymi się słupami, które zaćmiły obraz. Równocześnie załamał się on, zadrgał i znikł przeszyty nitkami słabnących wyładowań.
- TL 4, TL 4...
- ... Brwi spływały ku skroniom jak dwie ciemne wstęgi, piękny nos zadrgał.
- Tak - rzekła doniośle. - Pojadę do Gerhardta. Pojadę...
I zaraz znowu... - ... zaszczypie.
Jaskier zajęczał, gwałtownie wciągnął powietrze. Miecz w dłoni wiedźmina zadrgał, zalśnił światłem odbitym od rzeki.
- Założę kilka szwów - powiedział Regis... - ... Bo właśnie w tej chwili skoczyła amplituda alkoholowych uczuć Zygmunta, zadrgał słowiański gen rzewności, sentymentalna nuta upojenia zadźwięczała w sercu niczym...
- ... się jeszcze. Wróćcie, poczekamy na was - odpowiedział Spartakus i żal zadrgał w jego głosie.
Gdy czterej zbuntowani opuścili namiot, Spartakus ciężko... - ... w myślach o Yennefer, gdy wiedźmiński medalion na jego szyi zadrgał nagle silnie, a w nozdrza uderzył zapach piołunu, bazylii, kolendry...
- ... drogę ułożył.
- Jak to? - spytałem zdziwiony.
- Koniem - rzekł, a uśmiech zadrgał mu na twarzy. - Chodź, wyjrzyj na
dwór.
Nie wiedziałem, co... - ... Zginąć jak pies rozszarpany przez zgraję wilków. Gdzieś w piersi zadrgał żal za życiem, które odchodzi. W krótkim olśnieniu jak w...
- ... z nową dziewczyną. Kiedyś nawet zauważyłem, że cały łan mimozy zadrgał życzliwie, kiedy pewna śliczna studentka - ostatnia miłość Czosnaczka - weszła do...
- ... spokojnej twarzy ukazały się dołeczki.
- Co jeżeli? - w głosie Małgosi zadrgała nadzieja.
- Jeżeli nie zrobić tego tanim zupełnie kosztem.
Nadzieja Małgosi... - ... jeden to milszy.
Staruszek roześmiał się szczerze, aż mu grdyka zadrgała, a jasne oczy zaszły łzami.
- Chętnie bym cię wpuścił, ale... - ... mądry - kalkulował i uspokoił się. Pociąg zbudził Jassmonta. W zaskoczeniu zadrgała mu powieka i nieoczekiwanie popłynęła łza. Zaskrzypiała belka sufitowa. Leniwie...
- ... głosie:
- Przekrocz pan wszystkie szybkości, do diabła!... Samochód zaryczał, karoseria zadrgała jeszcze bardziej, samochód targnął i ruszył wolno, stary zaś lekarz... - ... mu nie wierzyłem. Teraz to naprawdę się uśmiechnął. Twarz
jego zadrgała, a zmarszczki pogłębiły się i powyginały. Teraz
wiedziałem, że się... - ... drzwi, i stało się, nakrył go wielki cień Szyca. Jassmontowi zadrgała przed oczyma wibrująca w rytm uderzeń serca fala ni to...
- ... widzą. Komu wola, niech ją bierze.
Windsor Imbra osłupiał, warga zadrgała mu silnie.
- Że jak?
- Dziewczyna - powtórzył Bonhart, mrugając do Houvenaghela... - ... Jak gdyby nie o rodzone dziecko szło!
Tyle szczerego żalu zadrgało w jej głosie, że wojewodzie zrobiło się wstyd.
Otworzył oczy...
