zadygotać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Drgnęli Adam i Ewa stojący przy drzewie pod zegarowym szczytem. Zadygotali ewangeliści i apostołowie, jakby znów gotując się do pochodu. Zdawało...
- ... ciągle z tymi "dziećmi"?
Dzieci są w przedszkolu.
"Jak" aż zadygotał ze śmiechu.
- Ach! - zawołał. - Towarzyszka raczy wybaczyć.
Roztargniony jestem. To... - ... dla siebie i męża. Długo mocowała się z zapałkami. Wreszcie zadygotał malutki płomieniek. Polek leżał z zamkniętymi oczami. Krew rytmicznie uchodziła...
- ... Szczur,
Aż jasność pobiegła z gór,
Świętem sercem śród błękitu zadygotał,
Źrenicami nad morzami zamigotał,
Tajemnicę jakąś snać na wąs namotał...
- ... na zgiętym łokciu pokazywał im "wała", gdy wóz stęknął i zadygotał po bruku.
- Guma! Trafili! Biegniemy!!! - ryknął szoferujący po Antku Nowy... - ... Miał twarz drobną, czerwoną i dobroduszną. - Pojedziemy, paniczu? zapytał. Powóz zadygotał we wszystkich stawach i przegubach swego wieloczłonkowego ciała i ruszył...
- ... twarda, koścista ręka za kark go ułapiła z całej mocy. Zadygotał i zachwiał się od impetu tej niespodziewanej napaści.
- Ach, szelmo... - ... wbił mu nadziak w wyłysiałe ciemię. Handlarz padł bez jęku, zadygotał, zatrzepał rękami, zorał obcasami mokry dywan liści. Któryś z buszujących...
- ... gór
Zaczaił się Święty Szczur,
Zamigotał źrenicami z poza szczytu,
Zadygotał świętem sercem śród błękitu,
Zaszeleścił miękką sierścią z aksamitu,
A... - ... ale widzę, że mnie nie zrozumiałeś. Zastanów się.
Perełka znów zadygotał ze strachu. Miał takie wrażenie, że cała krew odpływa mu... - ... spodziewałaś się nas tu, co?
- Spodziewałam się - usłyszał dziad. I zadygotał na dźwięk tego głosu.
Zobaczył ruch szczupłej postaci. I usłyszał... - ... się w twarz, a drugie w podbrzusze ukrzyżowanego człowieka. Więzień zadygotał, wyprężył, jakby chciał zerwać rzemienie krępujące jego nadgarstki i łydki...
- ... tubalnym basem zakrzyknął:
- Stójcie! Stójcie!
Kat miecz wzniesiony opuścił, skazaniec zadygotał całym ciałem, a pan pisarz miejski, zdjęte dopiero co okulary... - ... się łaskawej pamięci, wdzięczny do grobowej deski.
Owadzi brzuszek Synaja zadygotał od śmiechu.
- No, no, ty zawsze widzisz to, co nie... - ... znaleźć.
- Ja? - żachnęła się. I trzymana za uszko filiżanka lekko zadygotała
na podtrzymywanym w jej drugiej dłoni talerzyku.
Znów zapadło milczenie... - ... żaru i kłąb smrodliwego dymu. Tętent rósł w uszach, ziemia zadygotała. Pierwszym, co zobaczył w chmurze pyłu, były dziesiątki końskich pęcin...
- ... Twarz mężczyzny wśród spękań i plam.
- Kim jesteś?
- Twoim synem.
Zadygotała, jakby nagle owionęło ją zimne, przenikliwe powietrze. Nikt tak naprawdę... - ... na mnie, włos mu się zjeżył na grzbiecie. Ja aż zadygotałem. Wiem, że nie zaatakowałby mnie, ale spotkanie z tak bliska...
- ... szarej
tęczówce, której perłowy blask białka dodawał niezwykłego uroku. Serce zadygotało
nieśmiałym trzepotem, nieuchwytny podmuch radości zaczął się szerzyć w nim... - ... garderobie... Zawahała się i skoczyła. Wszystko się w niej zatrzęsło, zadygotało. Oparła się o poręcz i czekała, wpatrując się w lustro...
