zblednąć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... do niego przede wszystkim, twórcy sprzysiężenia i jego przywódcy!
Podporucznik zbladł. Był wyraźnie zmieszany tym niespodzianym wybuchem. Tamci zaś spoglądali po... - ... zagłębiał się w modlitwie. Powoli zbliżył się do leżącego dorożkarza... Zbladł, bo wiatr niósł ze sobą smród krwi i kału. Obszedł...
- ... gardle. Marcin stał z głową zwieszoną, przygryzając wargi. Natomiast Kotowicz zbladł i twarz jego ściągnęła już nie złość, lecz paniczny, szczurzy...
- ... złota siedział sam Boruta w postaci sowy z iskrzącymi oczyma.
Zbladł i zadrżał na ten widok zuchwały szlachcic, spocił się potężnie...
- ... cisza. Wszyscy patrzyli na ministra wojny, który zbladł, zaczerwienił się, zbladł znowu i szybko powiedział:
- To się zgodzić.
I dodał jeszcze... - ... tu koczem,
Gadać teraz nie ma o czem."
Tymon Fikus zbladł ze złości:
"Ależ bies mi nasłał gości!
Po co? Na... - ... dla ciebie serce...
Oficer uścisnął mu mocno dłoń. Kalias aż zbladł od tego uścisku. Co za szczęście, że dopiero szary świt... - ... siódmej trzydzieści. Ani minuty później.
- Ależ obywatelu kapitanie - plutonowy aż zbladł z przejęcia - jechałem... żadnej przyczepy, żebym się tak z miejsca... - ... patrzył długo na krew ściekającą sutymi kroplami z palców. Następnie zbladł raptownie i jakimś sennym, niemrawym ruchem osunął się na ziemię...
- ... Aż śmierć, wtulona w szary przyodziew,
Stanęła przed nim, że zbladł nad spodziew!
Chciał ją zmałpować, ale nie umiał -
Chciał coś... - ... A karty kredytowe? - zapytał wąsaty Jarek.
- O kurwa - okradziony aż zbladł. - Muszę dzwonić do banku.
Wyciągnął telefon komórkowy.
- Ale widzę, że... - ... na nic wypracowanie,
Gdy z liter nawet ślad nie zostanie.
Zbladł nauczyciel i bladolicy
Przez chwilę z kredą stał przy tablicy... - ... Podobno Paweł, jak go zobaczył, rzucił się
do drzwi, potem zbladł strasznie i trząsł się cały,
jakby miał zgniłą febrę, aż... - ... kurzyć, krztusząc się i kasłając. Pierwszy Kajaki jakoś dziwnie posmutniał, zbladł i ułożył się troskliwie wśród wysokiej jak żyto trawy.
- Wzięło... - ... niezbyt fortunny psycholog narodów miał nieco więcej wykształcenia (Vilbert drgnął, zbladł, wreszcie zachwiał się na krzesełku. Kto choć raz spotkał się...
- ... mu o swoim odkryciu. Polluks słuchał początkowo z niedowierzaniem, potem zbladł. Zajęci rozmową nie zwrócili uwagi na wezwanie Sotiona, który powtórzył...
- ... wspaniałych wąsów. Gdy tę nieprawowierną ozdobę męskiej twarzy ujrzał gubernator, zbladł ze złości: - Usy, usy! (wąsy!) - zaryczał - ławi, ławi! (łapaj!) - a...
- ... kłamał I potem się przeraził, że ja to wiem, dlatego zbladł.
I zaczął o robaku, w tym pomieszaniu plątał się i... - ... zapytał nadspodziewanie spokojnie:
- A to co znowu za wypędek?
Hubert zbladł z oburzenia.
- Wypędek czy nie - powiedział hamując głos - dość że... - ... delegowany, pan Gustowski, poza tym burmistrz miasta powiatowego Warty - Kazimierz zbladł. Jakby ugiął się cały przed niewidzialnym ciosem - Pojął najwyraźniej słowa...
