ścierwnik
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Tylko bądź łaskaw się nie dziwić, że siedzę tu jak ścierwnik, zwany też ścierwojadem.
Że trzymam w tępych pazurach kieliszek dobrego... - ... Bydlak i zgrywus! Jego zdaniem znów powiedziałem coś zabawnego, jakby ścierwnik przemienił się w biedronkę.
Wyciąga ku mnie łapsko z kieliszkiem... - ... Jakim prawem ów zdychający słoń użala się nad dolą sępa ścierwnika?
Jeszcze jeden uśmiech, a chlusnę koniakiem w ogłupiony pysk.
- Wybacz... - ... ostatnie życzenia.
Słuchajmy zatem, czego żąda chory słoń od sępa ścierwnika, ptaszka ścierwojada.
- Dwa żądania umarlaka? - pytam. - Czyli testament? - Przyjmijmy, że...
- ... siebie jakby jej oczyma. Przyjazny. Silny. Bezinteresowny. Nie skażony piętnem ścierwnika. Trzynasty wyczyn Achillesa - na drugim planie podrwiwa jego nie znośne...
- ... być może rzeczywiście przysiadłem w tym fotelu z rozważną cierpliwością ścierwnika, by spojrzeć na chore zwi erzę i zmierzyć czas, który...
- ... nie baliśmy się szczerości.
Wyznam zatem, że przypominasz mi dziś ścierwnika, który przysiadł w pobliżu chorego zwierza i z sępią cierpliwością... - ... różnych pochlebstw.
Ale muszę przyznać, że towarzysz profesor nazywając mnie ścierwnikiem wy kazał wyjątkową odkrywczość.
- Sprawa wyobraźni! - śmieje się Franek. - Okoliczności...
