Parametry wyszukiwania

W kontekście wyrażenia
Długość cytatu
świdrować
Znaleziono 64 wyniki.

Korpus Języka Polskiego PWN

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
  • ... wyraźnie, wicher znowu zaszumiał w koronach drzew, trzaski grzmotów przestały świdrować uszy. Wyjechali na ścieżkę wśród gęstej olszyny. Potem na polanę...
  • ... na kominku, może pod łóżkiem. Jęk i gwizd w półtonach świdrował nam uszy, to znów uspokajał trelami słowika. Melodia rwała się...
  • ... Rubiński i spojrzał na siostrę przełożoną porozumiewawczo. Chirurg Tamten milczał, świdrował kość w nowym miejscu .

    Wtedy coś pękło. To pękł przy...
  • ... Był jednak niespokojny. Niemka ściskała mocno jego ramię, a Rioletto świdrował go wzrokiem. Kloss wypił tego wieczoru dużo, pozbawiało go to...
  • ... Kowalski, Klara siedziała na małym krzesełku pod oknem. Warkot motorów świdrował im w uszach, potem umilkł nagle. W korytarzu rozległy się...
  • ... małymi niespokojnymi ślepkami, w obramowaniu białych jak u świni rzęs, świdrował twarz gladiatora. Po co śpiewy i tańce? By monotonią nie...
  • ... najpierw długo trzymał rękę Magdy w swojej przy prezentacji, potem świdrował ją spojrzeniem czarnych jak węgle oczu, starając się być jeszcze...
  • ... nad raną.
    Lśniący świder obracał się w jego rękach, chirurg
    świdrował złamaną kość, kość zarysowała się pod świdrem.
    - Uch!... - westchnął adiuwat...
  • ... co mieć oko: o czymś tam gwarzył z komendantem, ale świdrował na to swoje poletko.
    - Maładiec - powiedział Mariuszek.
    I spojrzał na...
  • ... tylko twórczość pod presją cenzury. Ale casus Orłosia niepokoił i świdrował. Orłoś swą decyzją wyraził dramatyczną potrzebę szukania wolnego miejsca dla...
  • ... papierem. Słońce przypiekało dotkliwie jak zwykle przed deszczem. W nosie świdrował zaduch rozmiękłej kiedyś, a teraz przypalonej odzieży. Żar przesączał się...
  • ... rodzinnej krwi - ironizował Mühlhaus. Już się uspokoił, zapalił fajkę i świdrował podwładnego dwiema szparkami oczu. Mockowi zrobiło się go żal. Przyglądał...
  • ... świeże jajka.
    Gospodyni wychyliła się z okna i nieufnym spojrzeniem
    świdrowała dziewczynkę.
    - Ty, moja droga, coś kręcisz.
    Jola uniosła ramiona gestem...
  • ... tu przywiozłeś?
    Z kępy drzew cykady grały tak ostro, aż
    świdrowało w uszach.
    - Tutaj palą zmarłych? - spytała szeptem.
    - A tam jest...
  • ... gimnazjalistek, pełna dewocji w oczy, a rozpustnej swawoli poza oczyma. Świdrowały te oczy dzień cały i wierciły dziury w ścianach, mrugały...
  • ... wyraźniejsze, były dziwnie znajome, wypełniały czaszkę Meinerera, syczały w skroniach, świdrowały w szczęce, zmieniały się w głosy. Głosy swawolne, lubieżne, podniesione...
  • ... o podwiezienie trzech
    Polaków do granicy węgierskiej.
    Trzy pary oczu
    świdrowały poznanego przed chwilą Słowaka w
    niemym oczekiwaniu. Czy aby nie...
  • ... Jednak ten jeden, najważniejszy zamilkł na dobre. Inne sygnały długo świdrują ciszę za nim Bogna zmusi się do podjęcia słuchawki. Trwa...
  • ... narodowości burżujom będziecie podrzynać gardła?!
    - Ależ panowie, panowie... - uspokajał doktor,
    świdrując całe towarzystwo rozbieganymi oczkami. - Ledwo się spotkaliście, a już kłótnia...
  • ... innym swoją wolę.
    Nawiązując do jego wzmianki o cyborgizatorze, powiedziałem
    świdrując go wzrokiem:
    - Urządzenie elektronowe, o którym pan wspomniał, byłoby chyba...
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego