żałość
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... i harde w tym człowieku, stopniało, jakby rozpływając się w
żałości.
Wąs mu oklapł, wargi drżały.
Był to zewłok Dziadka, zewłok... - ... i unikał potrąceń, by nie uronić przedwcześnie ani odrobiny płynnej żałości, zapełniającej go aż po krtań i oczy.
Wtem usłyszał znajomy... - ... to ma mętne...
Jakby w środku spał.
Pewnie tak z żałości ryczy, że obudzić się do życia nie może.
- E, jemu... - ... gdzie on czeka na nią lub ona na niego, z żałości zmienia się w kamień i potem już ta skała czy...
- ... minionych! - "o, ma mignonne" - bo mi się wątpia drą z żałości tak plugawej i nijak nieestetycznej, że wstyd mi okropnie i...
- ... dziecka zamglone Bogiem. - Twarz mu szarzeje. - Ale ile smutku, ile żałości, kiedy...
Hans nie dał mu dokończyć.
- Kiedy za kilka lat... - ... będzie, kwitnąc, odmierzał...
Naturo, tyś pierwsza przed nami
Uczciła, pełna żałości,
Ogniskami płomiennych kwiatów
Pamięć Nieznanego Żołnierza...
OBCA DUSZO...
Duszo z... - ... w tym tłumie, asystującym przejściu orszaku pogrzebowego. - Najpierw nastrój oczekiwania, żałości, przygnębienie: biedno, chudo, bez blasku, bez pompy... Potem coraz gorętsze...
- ... siedziała ciągle w salonie, pogrążona w zupełnym upadku duchu.
Skowyt żałości, która wylewa się we łzach, kiedy ktoś bliski umrze, minął... - ... że taka tutejsza... Nasz proboszcz... to co innego. On w żałości, jak w czarnych pokrzywach... po pas!
- A pani, Gerto? Zmrużyła... - ... jakby za każdą obietnicę trzeba było płacić potrójną, poczwórną cenę żałości.
Po południu ruszyliśmy przez diuny, czyste jak świeżo spadły śnieg... - ... teraz.
Wyście jest partia robotnicza -
powiada - więc ja z tej żałości,
jako że sam robotnik jezdem,
was prosić chcę sprawiedliwości!
Widać... - ... DROGA
Niemiłowany idę drogą,
Idę sam jeden - bez nikogo,
Pełen żałości i goryczy
Idę bez celu sam i niczyj.
Złe niepokoje... - ... Powiedział kiedyś, że jednak tam nie pojedzie, "bo chyba z żałości pęknie mu serce". - Mimo to chodziliśmy do pani Makuszyńskiej , która...
- ... żony brak - wzdycha potrzebujący. Trapiłem się i sam wzdychałem od żałości
niespokojnej. A gdym podjechał pod gród Harran, modliłem się do... - ... wiedział, jak ona się prowadzi, serce by mu pękło z żałości!
Dzwoni w południe:
- Jak ci się pracuje?
- W porządku.
- To... - ... nie usłychnąłeś, tylko jęki, płacz i żałowanie, że ginąć z żałości. Dzieci matki nawoływały, a onać, nadbiegłszy, płakała z nimi i...
- ... przyniósł, poszli się upić do gospody.
Zaraz też z tej żałości i wstydu porżnęli kilku ludzi nożami, a i im
się... - ... spokojnie, jakby nigdzie nie wychodził. Rzekł więc do niego z żałością wielką:
- Dobrześ ty mówił, synu; szkoda, żem ciebie nie słuchał... - ... i nierad z ludźmi przestaje. Troską się karmi aby i żałością.
Takim to opuszczonym górnikom umyślił dopomóc Fontana.
Gromada ludzi, która...
