i związane z tym poczucie izolacji i osamotnienia, narastające procesy dezintegracyjne. Jest to więc wciąż to samo - sformułowane przez klasyków socjologii - podłoże zjawisk dewiacyjnych.<br><br>Chodzi tu, mówiąc najogólniej, o okres wielkiej zmiany, pociągającej za sobą (najsilniejsze w pierwszych latach jej wprowadzania) procesy dezadaptacji, frustracji społecznych i zachowań dewiacyjnych (także samobójczych). A zatem rzecz dotyczy powstawania na wsi tych samych - co niegdyś w mieście - przesłanek wzrostu analizowanych zjawisk.<br><br>Leżący u ich podłoża określony syndrom sytuacyjny zdarzył się w Polsce, historycznie rzecz ujmując, dwa razy: pierwszy w okresie pierwszej, powojennej transformacji systemowej, a i drugi w okresie powstania "Solidarności", obrad Okrągłego Stołu i reform