dysputę i przyjrzeli się Reynevanowi niespecjalnie życzliwym wzrokiem. Jeden splunął do wody.<br>- A jeśli nawet - burknął - to co? Wielmożny panie szlachcic?<br>- Koń mi okulał. A trzeba mi do Wrocławia.<br>Polak żachnął się, charknął, splunął znowu.<br>- No - nie rezygnował Reynevan. - Jakże tedy będzie?<br>- Nie wożę Niemców.<br>- Nie jestem Niemcem. Jestem Ślązakiem.<br>- Aha?<br>- Aha.<br>- To powiedz: soczewica, koło, miele, młyn.<br>- Soczewica, koło, miele, młyn. A ty powiedz: stół z powyłamywanymi nogami.<br>- Stół z powy... myła... wały... Wsiadaj.<br>Reynevan nie dał sobie dwa razy powtarzać, ale żeglarz obcesowo schłodził jego zapał.<br>- Zaraz! Gdzie? Po pierwsze, to ja płynę ino do Oławy. Po drugie, to