tamtejszej instytucji utrzymującej kontakty z instytucją Witolda i na krótko przed wybuchem wojny spędził parę dni w Warszawie. Witold zaprosił go na weekend i oboje z macochą starali się dowieść Anglikowi, że polska gościnność nie jest pustym dźwiękiem. Obwozili gościa po Warszawie i okolicach, podejmowali w domu i restauracjach itd. Anglik wydawał się jednak dziwnie oporny, jakby nieczuły na te świadczenia swoich gospodarzy. Lakonicznie odpowiadał na pytania, a sam nie stawiał żadnych, więc dialog z nim się rwał i przechodził z reguły w monologi gospodarzy. Tyle tylko, że im nie przerywał. Kiedy jednak nadeszła chwila pożegnania, już odwieziony na lotnisko, Anglik