przybyszów aż do tego miejsca, grożą śmiercią. Pieniąc się ze złości zapowiadają, że spalą jego dom, rozdzielą dobytek, sprzedadzą żony i synów"&lt;/&gt;.<br>Wszelkie przemówienia w średniowiecznych źródłach narracyjnych trzeba traktować z dystansem: są to najczęściej produkty autorskiej fantazji. Wydaje się jednak, że w tym wypadku autorzy posłużyli się wiarygodną osnową. Bicie kijami w ziemię, traktowane przez nich jako wyraz wściekłości, nie miało przecież - co zauważył św. Brunon - znamion bezpośredniej agresji fizycznej. Był to najprawdopodobniej rytuał wiecowej aklamacji analogiczny do germańskiego "potrząsania orężem" (vapnaták). W pełni wiarygodna jest też u Brunona informacja o karze, jaką na tym samym wiecu, wraz z decyzją