z Kioto nawiązującej do poglądów Kitaro <br>Nishidy interpretują ten fakt właśnie w kontekście logiki 'absolutnie sprzecznej <br>samotożsamości', stanowiącej wewnętrzną strukturę rzeczywistości. <br>Relację tego, co relatywne, i tego, co absolutne, Nishida określa mianem <br>'panenteizmu', czyli sprzecznej tożsamości immanencji i transcendencji. <br>Nishida tak pisał o swojej immanentno-transcendentnej wizji Absolutu: <br>"Moja wizja Boga nie jest panteizmem, powinno się ją nazwać 'panenteizmem'. <br>Nie odwołuję się jednak do logiki klasycznej, ale do dialektyki 'absolutnie <br>sprzecznej samotożsamości'. <br>Również w filozofii Heideggera można znaleźć nawiązanie do 'transcendentnej <br>immanencji'. Rozważania Heideggera na temat relacji tego, co <br>relatywne, do tego, co absolutne, są związane z jego rozumieniem humanizmu, <br>który