te brudne giry.<br>- G...o, niech się matka odczepi. Ani mi się śni!<br>- Żebyś wiedział, łajdaku jeden, że śniadania nie dostaniesz.<br>- Gwiżdżę na matki śniadanie! Szykany zasrane. Stukonisowa pragnie jednak za wszelką cenę postawić na swoim. Dyplomatycznie i łagodnie:<br>- No, synku, nie bądź taki, bo aż mi wstyd przed wszystkimi. Chodź, naleję ci ciepłej wody.<br>- O rany boskie! Matka się uparła. Zachcianki jakieś. Gdzie ta woda?<br>I z boleśnie wykrzywioną twarzą Mieciek zabiera się do mycia nóg.<br>Dziadzia wychodzi z ustępu, ponuro spogląda wokół i z godnością poczyna nacierać się wodą kolońską. Mieciek z zazdrością spogląda na proste załatwienie kwestii nóg