się umawiać na wizyty tak często, jak byłoby to konieczne, a więc przekazałem pacjentom numer swojego telefonu komórkowego. Ci, którzy zauważą u siebie jakieś niepokojące objawy lub powikłania polekowe, telefonują do mnie nawet w nocy. Odbywa się to kosztem mojej prywatności, ale nie ma innego wyjścia.<br>- Stołeczne Stowarzyszenie Osób z Chorobą Parkinsona niewiele może zmienić, gdyż działa w trudnych warunkach. Nie mamy stałej siedziby. Lokal, w którym obecnie urzędujemy, jest nam tylko grzecznościowo udostępniany na trzy godziny w tygodniu. Nie ma w nim telefonu ani nawet maszyny do pisania. W takich warunkach trudno pomagać naszym członkom czy wpływać na politykę zdrowotną państwa