potrzeby bycia upragnionym, wyczekanym, kimś wezwanym na ten świat z woli rodziców. Z odpowiedzi tych wynika, że o pojawieniu się dziecka zdecydował przypadek. Najczęściej udzielamy takich odpowiedzi, bo chcemy pozbyć się problemu. Dziecko odbiera je wtedy jako komunikat: nie zawracaj głowy, to głupie pytanie, albo - wiem, ale ci nie powiem.<br>Cóż więc powiedzieć?<br>Można rozmawiać z dzieckiem, wyjaśniając sprawę na poziomach: technicznym, biologiczno-fizjologicznym, religijno-duchowym lub uczuciowym.<br>Przyjmując techniczny punkt widzenia, odsyłamy dziecko do zjawisk przyrody. Mówimy: "Popatrz, jak ťToŤ robią ptaszki albo pieski - mama z tatą robią to tak samo". Jest to odpowiedź niedobra, przede wszystkim dlatego, że nie