Typ tekstu: Książka
Autor: Siwicka Dorota, Bieńczyk Marek, Nawarecki Aleksander
Tytuł: Szybko i szybciej
Rok: 1996
Autor: Siwicka Dorota, Bieńczyk Marek, Nawarecki Aleksander
Tytuł: Szybko i szybciej
Rok: 1996
Atalanty.
Powieść o Akteonie polskiego baroku ma oczywisty podtekst moralistyczny. Psy cielesnych pokus ścigają nieszczęsnego młodzieńca w wierszu Kaspra Miaskowskiego:
Ale ucieczka od ciała - o czym wiedział już Sęp ("I nie miłować ciężko, i miłować nędzna pociecha") - jest daremna. Zmysły chcą przecież tego, co jest im bliskie, znajome, cielesne:
Mit Dafne oznacza ucieczkę w naturę, w Marvellowską "zieloność", w jej uspokajający, bezrefleksyjny rytm. Apollo, bóg umysłu, porządku moralnego i klasycznej sztuki, pogrążony w miłosnym obłędzie ściga nieszczęsną nimfę w operowej scenerii barokowego poematu:
Na nic jednak zda się wrzenie krwi boga i jego wytężony bieg:
Nie będzie żadnej mety i nagrody
Powieść o Akteonie polskiego baroku ma oczywisty podtekst moralistyczny. Psy cielesnych pokus ścigają nieszczęsnego młodzieńca w wierszu Kaspra Miaskowskiego:
Ale ucieczka od ciała - o czym wiedział już Sęp ("I nie miłować ciężko, i miłować nędzna pociecha") - jest daremna. Zmysły chcą przecież tego, co jest im bliskie, znajome, cielesne:
Mit Dafne oznacza ucieczkę w naturę, w Marvellowską "zieloność", w jej uspokajający, bezrefleksyjny rytm. Apollo, bóg umysłu, porządku moralnego i klasycznej sztuki, pogrążony w miłosnym obłędzie ściga nieszczęsną nimfę w operowej scenerii barokowego poematu:
Na nic jednak zda się wrzenie krwi boga i jego wytężony bieg:
Nie będzie żadnej mety i nagrody
Atalanty.<br>Powieść o Akteonie polskiego baroku ma oczywisty podtekst moralistyczny. Psy cielesnych pokus ścigają nieszczęsnego młodzieńca w wierszu Kaspra Miaskowskiego:<br><gap><br>Ale ucieczka od ciała - o czym wiedział już Sęp ("I nie miłować ciężko, i miłować nędzna pociecha") - jest daremna. Zmysły chcą przecież tego, co jest im bliskie, znajome, cielesne:<br><gap><br>Mit Dafne oznacza ucieczkę w naturę, w Marvellowską "zieloność", w jej uspokajający, bezrefleksyjny rytm. Apollo, bóg umysłu, porządku moralnego i klasycznej sztuki, pogrążony w miłosnym obłędzie ściga nieszczęsną nimfę w operowej scenerii barokowego poematu:<br><gap><br>Na nic jednak zda się wrzenie krwi boga i jego wytężony bieg:<br><gap><br>Nie będzie żadnej mety i nagrody
