Przybyszewskiej. Tu problem wolności został już silniej wycieniowany. Gerard Depardieu tak mocno uczłowieczył Dantona, że polscy widzowie widzieli w nim metaforę Lecha Wałęsy, rodzimego trybuna ludowego. Natomiast kostyczny Robespierre (Wojciech Pszoniak) wydawał się uosobieniem tępego doktrynerstwa, które w historycznej konfrontacji musi przegrać, ale za nic nie chce oddać swoich pozycji. "Danton" był przenikliwym filmem o dylematach wolności, on też powinien mieć powtórną premierę na początku lat 90. - w czasach, kiedy te dylematy zaczęły widzów Wajdy osobiście dotyczyć.<br>Spóźniony Oscar dla Wajdy może być więc traktowany jako symboliczna próba wyrównania rachunków Akademii Filmowej z polską kinematografią. Aż siedem doskonałych polskich obrazów uzyskało