wątpliwości, że jest to teatr najbardziej romantyczny. Tu właśnie różnica między naszym pojmowaniem "dramatu romantycznego" a romantycznym teatrem uderza najmocniej.<br>Romantyczny był przede wszystkim charakter i miara namiętności. Dumas wprowadził na scenę kobiety pełne pasji, żądne władzy, kochanki i zbrodniarki. Amédée Pichot w recenzji z Angčle zwracał uwagę, że tylko Dumas zrównał na tym polu kobiety i mężczyzn; w jego sztukach matki i córki zapominają o swych obowiązkach, zdzierają ostatnie zasłony skromności i ulegają słabościom z tą samą ślepą frenezją, z jaką czynią to salonowi lowelasi.<br>W dramatach współczesnych Dumasa pojawiali się młodzi mężczyźni, którzy wiele rysów zapożyczyli z poematów Byrona