wraz z początkiem wojny dni wesołej zabawy skończyły się na długo. Istotnie, nie odbywały się huczne bale i duże imprezy, ale w domach bawiono się świetnie. Nazywano te spotkania nocnikami, bo z powodu godziny policyjnej goście bawili się do rana. Opowiadają o takich zabawach w swoich wspomnieniach Eryk Lipiński i Edward Dziewoński. Obraz okupacji jest intrygująco dwoisty, patos miesza się z groteską, a spod powierzchni tragedii wyłania się czas wielkiej przygody i straceńczej zabawy.<br><br>Jednym zaś z najbardziej patetycznych jest zawarty w "Zielu na kraterze" Melchiora Wańkowicza opis, jakbyśmy dziś powiedzieli, melanżu czy balanżki, którą urządziła jego córka w przeddzień wybuchu