wyborze motywów, w koncepcji mszy <br>dążył ­ w przeciwieństwie do Nowowiejskiego i Jurdzińskiego ­ do korelacji między <br>strukturą semantyczną tekstu motywu pieśni a egzegezą teologiczną i symboliką <br>tekstu mszalnego. Ten bowiem "motyw radości", o ascendentalnej linii melodycznej <br>koresponduje semantycznie bądź symbolicznie z tekstami mszalnymi, z którymi <br>został użyty: Et in terra, Quoniam, Et incarnatus, Et resurrexit, Et iterum <br>venturus. Zewnętrznie dziwić może posłużenie się tym samym motywem w wersach <br>Et incarnatus est i Et resurrexit, opracowywanych muzycznie (zgodnie z ich egzegezą) <br>tradycyjnie w sposób kontrastowy. Kompozytor jednak ­ jak się wydaje ­ respektuje <br>tę tradycję; "motyw radości" uległ tu bowiem pewnej transformacji interwałowej, <br>rytmicznej i