szlafroku, miała zapuchniętą twarz, ale wyglądała na trzeźwą. Kiedy wszedł do jej pokoju, leżała na łóżku i czytała kryminał Agaty Christie.<br>- To jest świat, w którym odpoczywam - rzekła wskazując na okładkę. <br>- Świat zbrodni - uśmiechnął się. <br>- Ale zbrodni luksusowej. Jak to się ma do zdychania w gównie?<br>Patrzył na nią pytająco. <br>- Ewelina nie powiedziała panu, że byłam przewodniczką po kanałach? - spytała z ironicznym uśmiechem. - Znałam je jak własną kieszeń... I to jest najważniejszy szczegół mojej biografii. <br>- Nie - odrzekł poważnie. - Najważniejszy w pani biografii jest pani głos. <br>- Ach, dajmy spokój - wykrzywiła usta. - Orkiestra na "Titanicu" też grała do końca. Ja jestem tym "Titanikiem