tor kolejowy. Wreszcie zasłoniły go drzewa. Wtedy otworzyłem drzwi swojego samochodu. Spod koca wylazł pan Kuryłło.<br>Zenobia aż jęknęła na ten widok.<br>- Więc... ,to tak? Oszukaliście Fryderyka?<br>- Tak jest - odrzekłem bezczelnie. - Oszukałem Fryderyka. Świadomie wprowadziłem go w błąd.<br>- To tak? To tak? - powtarzała Zenobia. - Jest pan współprzestępcą! - krzyknęła na mnie.<br>Fan Kuryłło wysiadł z samochodu i odpowiedział Zenobii z wielką godnością:<br>- Pragnę pani zwrócić uwagę, że nie jestem przestępcą. Bo nie jest przestępstwem mieć dosyć czyjegoś towarzystwa i odejść bez pożegnania. A ja, proszę pani, nie chciałem dłużej przebywać w towarzystwie tego farbowanego Szwajcara, który, nie wiadomo dlaczego, upatrywał we mnie