retention ratio), współczynnika płynności aktywów (liquid assets ratio) i współczynnika rynkowej oceny udziałów (valuation ratio). Przy tych założeniach, jak sądzi twórca modelu, maksymalizacja tempa wzrostu aktywów (kapitału) spółki jest równoznaczna z maksymalizacją tempa wzrostu globalnego utargu (przychodu) ze sprzedaży (jak to jest w koncepcji W.J. Baumola i J.K. Galbraitha), a także z maksymalizacją tempa wzrostu globalnej kwoty zysku. Innymi słowy, właściwości modelu są jednakowe zarówno wtedy, gdy operujemy wartością aktywów jako wyznacznikiem rozmiarów spółki, jak i wtedy, gdy operujemy globalnym utargiem czy globalnym zyskiem. W tej sytuacji uznanie, co jest celem spółki, zależy od stanowiska w kwestii motywacji zawodowych