wszystko", czyli dźwigało sklepienie świata. Zestawiając wzmianki z północnych i południowych Niemiec oraz Skandynawii, Jan de Vries stwierdził, że takie "wyobrażenie słupa niebios" (die Vorstellung einer Himmelssäule) miało ogólnogermański zasięg. Aleksander Gieysztor zwrócił uwagę na ślady podobnych wyobrażeń kosmogonicznych wytropione przez etnografów w słowiańskim folklorze: "Niebo <gap> podparte jest słupem dotykającym Gwiazdy Polarnej, jedynej nieruchomej <gap> podczas gdy kopuła niebieska obraca się"33. "Słup zadziwiającej wielkości" (columna mirae nagnitudinis), który według Ebona (lib. III, 1) wznosił się w sanktuarium Wolinian, ucieleśniał zapewne to samo przekonanie o sakralnym oparciu świata, co saski Irminsul. Gdy nieprzyjaciel demonstracyjnie zniszczył ten filar kosmicznego ładu, barbarzyńscy Sasi czy Wolinianie