praktycznie nie znany (poza jedną wizytą Piny Bausch przed laty we Wrocławiu). W "Bonjour Madame..." Alaina Platela sekwencje baletowe i, by tak rzec, gimnastyczne wypływają wprost ze zwykłych czynności życiowych i w nie wracają; ruch wzbudza się i zamiera w pozornie nieskoordynowany sposób. Krzyżują się gatunki: wzniosła aria z "Xerxesa" Haendla służy jako podkład rytmicznych ćwiczeń, ktoś tańczy na pointach, ale w grubych butach. Ktoś wygłasza pełne frazesów przemówienie, ktoś parodiuje gwiazdy MTV i przeboje rozpoznawane natychmiast przez młodszą część widowni. Chłopak i dziewczyna balansują w ryzykownych pozach nad brzegiem basenu tak, żeby do niego nie wpaść. Mały chłopak umiera, starszy