płatków... i znowu cukier... Po kilku tygodniach - konfitura. Hans widzi jej radość. "Jeszcze ją o coś zapytać". <br>- Chyba nie wszystkie róże się do tego nadają? <br><br>- Nie, nie wszystkie... Musi być róża bułgarska. Ja panu profesorowi słoiczek maleńki... na przypomnienie naszej fary... <br>I wychodzi w ogniach kobieco­kuchennego wzruszenia. <br>Piją kawę. Hans w myślach, aż mu się czoło marszczy. <br>- Księże proboszczu, proszę darować, że powracam do... ale, jak myślę o trudnościach związanych z ukrywaniem, leczeniem mego ojca... chciałbym chociaż symbolicznie, a jednak konkretnie... <br>- Opatrzność, mój synu... Ludzie pomogli. Doktor, on tu zachodził... przez kościół. - Śmieje się. - Choć niedowiarek... a tu nagle zrobił