poczuła ochotę do ucieczki, ale nie śmiała już teraz ruszyć się z miejsca. <br>- ...człowiek, dni jego jak trawa i jako kwiat polny, tak przekwita on... i nie rozpoznasz miejsca, kędy był. <br>W pamięci Henrysi stanęła ostra opowieść panny Zosi, jej oczy jasne i głos przeźroczysty. <br>- ...i wszystko jako proch zwietrzeje... <br>Helenka uczyniła heroiczny wysiłek, dała susa z gęstwiny, dopadła muru i dopiero na jego szczycie obejrzała się za Henrysią. <br>"Jeżeli panna Izabela - Zosia nie przeraziła się trzech zjaw nocy, jeżeli w ślad za tym zdobyła się na czyn bohaterski, to ja także się zdobędę!" - zdecydowała się nagle Henrysia i krokiem pewnym