wiła się szosa przeskakująca przez kamienne mosty. A wszystko to, nieco przyprószone szarością letniego zmierzchu, dawało wrażenie piękna. Poczułem sympatię do tego miejsca oszpeconego brzydkim, pretensjonalnym mauzoleum. .<br>- A oto i szachownica - stwierdziła głośno Hilda, stając przed żelaznymi drzwiami i zadzierając głowę. Nad drzwiami widniał. herb Haubitzów wykuty w granitowym ''kamieniu. Herb z szachownicą.<br>- Zajrzymy do wnętrza, prawda? - zapytał mnie Tell i nie czekając na przyzwolenie zabrał się do otwierania kłódki, co nie było sprawą łatwą &lt;page nr=114&gt;.<br>A my staliśmy przed mauzoleum z zadartymi do góry głowami i w milczeniu, każdy po swojemu, próbowaliśmy wyjaśnić sobie zagadkę tego znaku: Nasz malutki prezes, pan