czyni z dramatopisarza jednego z najbardziej czynnych obrońców praw jednostki w policyjnym państwie Husáka. Udział Havla w licznych akcjach protestacyjnych, a zwłaszcza jego pionierskie i chyba do dziś nieprześcignione analizy obezwładniającej entropii zaszczepionej społeczeństwu przez czechosłowackie marionetki Breżniewa - pierwsza z tych analiz to słynny esej w formie listu otwartego do Husáka (1975) - spotykają się z coraz jadowitszymi kalumniami w oficjalnych środkach przekazu i z nie przebierającymi w środkach policyjnymi szykanami. Mimo to pierwszego stycznia 1977 Havel czyni decydujący krok - decydujący zarówno o jego dalszym życiu jak i przyszłości Czechosłowacji. Obejmuje - obok Patocki i Jiriego Hajka - funkcję jednego z trzech rzeczników Karty