skrzydło. Stamtąd plac widać jak na dłoni. Dwie serie, jedna celna. Pięciu? Nie, więcej. Jeden ranny czołga się, podnosi kałacha, składa do strzału. Już nie żyje! Nigeryjski pułkownik z ręką na temblaku patrzy przez lornetkę i cieszy się jak małe murzyńskie dziecko. Tamci na dole chowają się za wrak ciężarówki.<br>- Jak ze snajperki! - krzyczy pułkownik.<br>Nie czas na gratulacje. Na dole dobierają się do barykady. Strzelają w stertę mebli, kopią. Dobra, teraz szybko, szybciej. Ośmiokilowy karabin maszynowy PK ciąży jakby ważył sto kilo. Wschodnie skrzydło, schody, jedno piętro, drugie, parter, korytarz. Gdzie są Nigeryjczycy?! Recepcja, granatniki, wszyscy do tyłu, wszyscy do tyłu