w sferze resocjalizacji oraz zapewnienia bezpieczeństwa osobistego ludzi pozbawionych wolności (agresja i autoagresja).<br><br>Analiza dewiacyjnych, również samoniszczących, zachowań więźniów rzuca światło "[...] na niepożądane zwyczaje czy wręcz mody w osiąganiu przez osadzonych założonych celów - głównie uwolnienia, wymuszenia określonych decyzji organów prokuratorskich, sądowych i penitencjarnych, dyktowanie warunków wykonywania aresztu i kary itp. Jakkolwiek, co wydaje się okrutne, nieudane próby samobójcze uważane są za swoisty element krajobrazu więziennego, rzadko przyczyniają się do oskarżania funkcjonariuszy lub współwięźniów o ich sprowokowanie. Samobójcy bowiem, o dziwo, nie zakłócają porządku, nie tracą, a czasem nawet zyskują na prestiżu w społeczności więziennej. Ta indyferentna reakcja więźniów jest mało zrozumiała