w całej Azji Środkowej zasłużoną renomą najdzielniejszych wojowników.<br>Na szczęście dla Dostuma burzliwe czasy, w których przyszło mu żyć, zmieniły wiele. Rządzący w Kabulu komuniści nijak nie mogli się rozprawić z muzułmańskimi buntownikami, odmawiającymi uznania ich władzy i porządków. Nie na wiele przydała się nawet rosyjska armia. Komunistyczni władcy w Kabulu potrzebowali wciąż nowych żołnierzy na wojnę z mudżahedinami. Tym bardziej że ściągani wśród Tadżyków i Pasztunów rekruci wykręcali się od walki, na polu bitwy rzucali broń i uciekali, a nierzadko przechodzili z całym rynsztunkiem na stronę wroga. Pootwierali więc oficerskie szkoły i drogi awansu także dla Uzbeków, licząc, że w