ze starym dogadamy.<br> Po chwili siedzieli w niewielkim pokoiku przy stole<br>zastawionym smakołykami, jakich dawno nie oglądali. Węgier<br>nie zapomniał o winie. Od stołu wstali więc z lekkim szmerkiem<br>w głowie, zakłopotani, co będzie z rachunkiem, bo pieniędzy<br>węgierskich nie mieli. Pozostało tylko podziękować serdecznie.<br>Zebrał się na odwagę Staszek Kula, znający trochę słowacki:<br> - Dekujem peknie, my platim wam drugom raz.<br> - Nie tręba, wy gostie.<br> Odetchnęli z ulgą.<br> Kiedy byli już gotowi do wyjścia, właściciel restauracji<br>przywołał wyrostka i coś mu powiedział po węgiersku. Chłopak<br>zrobił ważną minę, kiwnął na nich ręką, co miało oznaczać<br>"idziemy" i zaprowadził ich do... oficjalnej