jedynego przyjaciela ojca, Leonarda Bończy-Stempińskiego, w kręgu rodzinnym zwanego Lolkiem. Na scenie występował jako Leonard Bończa. Był to bardzo wybitny aktor, należący do owej niebywałej plejady wielkości, jakie błyszczały na firnamencie naszej sceny od początku niemal stulecia, aż do wybuchu II Wojny Światowej. Jaracz, Osterwa, Węgrzyn, Junosza - Stępowski, Jerzy Leszczyński... że wymienię tylko niektóre nazwiska męskich przedstawicieli tej plejady. Do nich należał też Bończa, który rozpoczął karierę w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie ( do dziś chyba wisi w foyer tego teatru jego portert fotograficzny), by przenieść się potem (na propozycję Szyfana) do Teatru Polskiego w Warszawie. Przedwczesna jego śmierć w